De gemiste kans’
Stadsbeiaardier Albert van Woerden dient, gedesillusioneerd, ontslag in
16-10-2015 om 06:14 – Door Freddy Klooté
GRAVE – Ondanks het vele rumoer over toren en carillon in het Hart van Grave, blijft het akelig stil boven in die hoop stenen. De toren, het restant van het voormalig stadhuis, gebouwd in de stijl van de Bossche School staat er armzalig bij. Ietwat verloren tussen de nieuwe woningen. Aan de Torenstraat nog wel. Maandenlang wist het bestuur van onze stad niet wat ermee te doen. Afbreken? En het carillon dan? Oja, het carillon. Uiteraard werd er een uitgebreid rapport gemaakt. De toren moest blijven staan. Het carillon dat meedeed aan de desolate staat van haar behuizing verkeerde in verwarde toestand over haar toekomst. In de toren van de Elisabethkerk? Pastoor Aarden had er wel oren naar. De gemeenteraad besliste er in de vergadering van 29 september anders over. Het wordt restauratie van wat er hangt.
Ruim dertig jaar geleden werd Albert (spreek uit: Albèr) van Woerden door toenmalig burgemeester Jan Grotenhuis benoemd tot onbezoldigd stadsbeiaardier. Bij de opening van het nieuwe raadhuis had de bevolking van Grave het carillon als geschenk aangeboden. Misschien wel om Grave wat vrolijker te maken. Dat laatste gebeurde. Stadsbeiaardier Albert van Woerden beklom iedere vrijdagochtend de torentrap en strooide met klanken over de marktdrukte. Bij een bruiloft vergrootte hij, op verzoek, de feestvreugde. Toen de bouw van het Hart van start ging, stond Albert op een vrijdagochtend voor de torendeur. “De stroom is eraf”, vertelde een man die daar druk aan het bouwen was. Omdat het carillon werkt op een elektromagnetisch systeem had klimmen geen zin meer.
Het carillon zweegAlbert: “Daar stond ik dan. Stomverbaasd ben ik naar huis gegaan. Nu was ik al niet gewend om veel van de gemeente te horen, maar dit verbaasde me zeer. In de ruim 25 jaar dat ik gespeeld heb, kwam de gemeentebode de eerste jaren tussen Kerst en Nieuwjaar een fles wijn brengen. Leuk toch? Nadat de bode overleed en de burgemeester met pensioen ging heb ik niets meer vanuit het stadhuis vernomen. Ja, één keer tijdens het Nieuwjaarsconcert, had Ben Verhaaren van de Harmonie Stad Grave aan burgemeester Delissen verteld dat er een zilveren beiaardier in de harmonie speelde. Zij heeft mij toen in haar toespraak genoemd.
Na de gesloten torendeur is er een particulier initiatief op gang gekomen. Vooral om te kijken of het carillon uitgebreid kon worden. Met de vijftien klokken die er hingen en waarvan er drie het niet eens meer deden was het spelen er niet bepaald eenvoudiger op geworden. Je kunt het vergelijken met schoenen die vijf maten te klein zijn. Je kunt er wel met je tenen in, desnoods met je hakken, maar niet met je hele voet. Het particuliere initiatief heeft na overleg en onderzoek door Petit en Fritse uitgewezen dat er ruimte was voor 48 klokken. Er is zelfs nog een offerte gekomen. Toen de initiatiefnemer door ziekte niet verder kon met zijn onderzoek is het jammer genoeg blijven liggen. De jaren van wachten waren aangebroken. Toen kwamen de discussies. Vanuit de gemeente werd een soort onderzoekscommissie ingesteld die moest kijken wat er met de toren moest gebeuren. En met de vraag of de functie als klokkentoren intact bleef. Omdat die laatste vraag bevestigend werd beantwoord moest dus ook de toren blijven. Afbreken was geen optie. Men wist echter niet wat er met de toren moest gebeuren. In de commissie zat ook pastoor Aarden. Die is met een geestelijke broeder, specialist in beiaards, de toren ingeklommen. Ook hij kwam tot de conclusie dat er plaats was om 48 klokken te plaatsen. Dat schepte verwachtingen. Mijn handen jeukten en ik ging, gewapend met twee hamers, naar de toren om de klokken eindelijk weer eens te laten horen. Helaas waren de sloten veranderd en stond ik daar weer”.
Politiek
Op 29 september stond de toekomst van het carillon op de agenda van de raadsvergadering. Met een amendement van de coalitiepartijen LPG, CDA, VVD en Trots Liberaal, om de toren en het carillon op deze plaats te behouden, het bestaande carillon te restaureren en het college op te dragen partijen te zoeken die voor beheer en onderhoud zorg kunnen dragen. Albert: “’s Middags belde Rick Joosten van de LPG me nog op, wat mijn ideeën over het carillon waren. Voor het eerst in ruim 30 jaar hoorde ik iets van de gemeente. Ik vertelde mijn mening en het antwoord was dat er dan een probleem was. De raad zou waarschijnlijk anders beslissen”. Het was de vergadering waarbij de oppositie de vergadering al had verlaten. Het amendement werd uiteraard met alle 8 stemmen van genoemde coalitie vóór en 0 stemmen tegen aangenomen. Albert las de uitslag in de krant: “Jammer. Heel jammer. Dit is echt de gemiste kans. Grave blijft zitten met 15 klokken in een elektromagnetisch systeem. Dat betekent dat je alleen maar hard kunt spelen. In een dynamisch systeem kun je hard en zacht spelen. Echt muziek maken dus. Het muzikaal ongemak van de onmogelijkheden van spelen met 15 klokjes blijft. Dat is de reden dat ik B & W een brief heb gestuurd waarin ik meedeel dat ik mijn functie als stadsbeiaardier neerleg”.
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
Gerelateerd
