Na ruim tien jaar neemt Jos Roelofs, de griffier van de Graafse raad afscheid van de gemeente Grave. Sinds augustus 2003 was hij de eerste griffier in het stadje aan de Maas, nadat de regering had bepaald dat iedere gemeente een griffier moest hebben. Een functie die tot doel heeft de raad op allerlei wijze te ondersteunen.

Tijdens de raadsvergadering van 18 juni werd officieel afscheid genomen van Jos Roelofs. Burgemeester Lex Roolvink mocht het spits afbijten: “In grote lijnen zijn er twee types griffier. Politiek georiënteerd en organisatorisch, procesmatig. Jouw hart ligt toch wel bij het bij het eerste. 

Je bent een echt politiek dier in de meest positieve zin van het woord. Het spel dat in de raad wordt gespeeld, de relaties, de afhankelijkheden. Dat boeit jou. In onze veelvuldige overleggen was het heerlijk sparren met jou. Als burgemeester mag je hopen dat je zo’n griffier krijgt”. Roolvink gaf een overzicht van het eerdere politieke werk van Jos Roelofs. “Je bent twaalf jaar raadslid en acht jaar wethouder Openbare Werken geweest in de toenmalige gemeente Schaijk. En nu ga je weer terug naar Landerd. 

Weer als wethouder. Nu niet alleen Openbare Werken, maar ook nog Financiën, Handhaving, Monumenten, Verkeer en Vervoer en Dorpsraden. En dat allemaal als lid van de nieuwe partij Vereniging Herindelen Landerd.” De burgemeester noemde de bijzondere opdracht, het opheffen van de gemeente. 

“Dat getuigt van politieke moed. Ik wil daar overigens niet mee zeggen dat diegenen die tegen een gemeentelijke herindeling zijn geen politieke moed hebben. Dit ter voorkoming van misverstanden. Maar om voor opheffing te pleiten vanuit een rol als wethouder, is bijzonder”. Met zijn typerende humor sloot Lex Roolvink af: “Misschien komt er nog eens het wetsvoorstel uit de kast dat er ongeveer 75 jaar geleden is ingestopt. Want historici onder ons weten dat er toen sprake zou zijn van een gemeentelijke indeling tussen Reek en Velp. Ik heb je nog wel eens gevraagd of Grave alsnog een bod kon uitbrengen op Reek. Verstandig als we zijn, zijn we daar maar niet verder op ingegaan”.

Namens de raad sprak de nestor, Nel Schuts. “Henk Pennings, hoofdredacteur van Nieuw Geluid, het parochieblad voor Reek en Schaijk, schreef in het mei-nummer onder andere: ‘Een contradictio in personae’ tref ik aan tussen mijn loopmaat Jos en mijzelf. Terwijl ik bewust kies voor een vroegtijdig einde van mijn loopbaan, zo begint Jos Roelofs bewust aan een nieuwe baan’. Sommigen van ons hadden het al zien aankomen na het grote verkiezingssucces van vier zetels van de nieuwe Herindelingspartij in Landerd. Uiteindelijk heb je ‘ja’ gezegd. Griffier zijn is ook raadgever zijn. Het is een vertrouwensfunctie. Je vond het werk leuk en afwisselend. Je was heel toegankelijk en gezellig. Je was er echt voor de raadsleden. Je vond het echt de mooiste baan op het stadhuis. Je bent een politiek dier, maar je hecht niet aan het pluche. Dat is maar goed ook, want wie weet hoe snel de Herindelingspartij in Landerd haar doel heeft bereikt. En dan zit je misschien zonder baan”.

Ook raadslid Jacques Leurs had niets dan lovende woorden voor de scheidende griffier: “Je bent een aimabel mens. De diverse rollen die bij je taak hoorden heb je uitstekend vervuld. Dankzij jouw hulp zijn een paar aantijgingen wegens lekken door mij, geseponeerd”.

De laatste woorden waren voor de vertrekkende griffier. “Ik ben altijd trots geweest op de kritische raad van Grave. Vanavond hebben jullie me door jullie woorden wat teleurgesteld. Griffier in een raadsvergadering zijn is niet zo boeiend. Je moet onopvallend zijn. Aantekeningen maken en opletten of een wethouder wel alle raadsvragen heeft beantwoord. Maar, het is het mooiste beroep op het stadhuis. En ik kan het weten want ik heb op allerlei terreinen functies vervuld. In het oude stadhuis op het Hofplein ben ik begonnen. 

In de bezemkast. Ik moest bij het in- en uitgaan daarvan bukken. Om nog een beetje uitzicht te hebben liet ik de deur maar openstaan”. Roelofs herinnerde aan een motie die hij van de Graafse raad ‘aan zijn broek kreeg’: “Ik moest alle raadsleden van het Land van Cuijk uitnodigen voor een bijeenkomst over samenwerking. Daaruit is het Graafs Manifest ontstaan. Een uniek document, ook voor gemeenten daarbuiten”. Hij memoreerde aan de veranderingen in het raadswerk en de veranderende maatschappij. “Mensen weten de weg naar de raadzaal pas te vinden als er iets in hun buurt komt. Dan werken de sociale media op volle kracht. We moeten ook leren omgaan met een faciliterende overheid. Wat me in de Graafse raad is opgevallen? Veel moties en amendementen. De debatten waren soms fel, maar ze gingen ergens over.” Toen hij over ‘Grave de Parel van het Land van Cuijk’ sprak, werd er in de zaal ietwat trots gekeken. “Partir c’est mourir een peu. Als men de ene deur dichtgooit, gaat de andere open.” Een daverend applaus viel hem ten deel.