Snippergroen: college neemt dinsdag nieuw besluit.

Onrust; de gemeenteraad grijpt in.

In het najaar van 2013 is de gemeente gestart met het zogenaamde ‘project snippergroen’.

De wijze waarop de gemeente het project meende te moeten uitvoeren is door burgers ervaren als een zeer onbehoorlijk. Met het mes op de keel –op straffe van ontruiming/ontmanteling- worden burgers forse bedragen (tussen 5000 en 12000 euro) op tafel te leggen voor de gedwongen koop van een stukje grond. De prijs is 70 euro per meter, exclusief kosten.

Het college heeft zijn voornemen voor de regulering van snippergroen niet aan de raad voorgelegd; in de gemeenteberichten werd er niets over gepubliceerd. Op een zogenaamde informatieavond op 29 januari 2014 was er in een bomvolle zaal onbegrip, afwijzing en woede van het publiek.

De onduidelijkheid over de gang van zaken en de onrust onder de burgers over het handelen van het college was voor de gemeenteraad aanleiding een stokje te steken voor de uitvoering van het project snippergroen. Een motie met die strekking werd tijdens de raadsvergadering van 25 februari 2014 unaniem aangenomen. De raad vond dat dit niet kon.

In de raadsvergadering van 22 april zal over het snippergroen een interpellatiedebat plaats-vinden. In dat verband brengen wij u nog eens samenvattend een onder uw aandacht waar het misgaat met de gebezigde aanpak.

1. Er is niet sprake van behoorlijk bestuur.

Laten we voorop stellen dat er geen bezwaar kan zijn tegen het voornemen van de gemeente om het gebruik van gemeentegrond te regelen. Maar daarbij dient het college dan wel de beginselen van behoorlijk bestuur in acht te nemen:

a. Het zorgvuldigheidsbeginsel: de overheid moet een besluit zorgvuldig voorbereiden en nemen. Dat impliceert een correcte behandeling van de burger, onderzoek doen en de belangen zorgvuldig afwegen (art. 3:2 Awb.).

De gebezigde aanpak van de gemeente voldoet niet aan deze eis. Er is niet sprake van een zorgvuldig genomen besluit. De gemeenteraad is niet geïnformeerd. Nergens is tekst en uitleg te vinden.Burgers werden voor een voldongen feit geplaatst.

Evenmin is sprake geweest van onderzoek of belangenafweging.

Ook uit contacten met de met de uitvoering belaste ambtenaren blijkt dat de gemeente geen behoorlijk onderzoek heeft gedaan. Men is niet op de hoogte van de situaties ter plaatse en dus ook niet van degevolgen voor de burgers en de consequenties van eventuele ontruiming en ontmanteling van tuinen.

b. Gelijkheidsbeginsel: de overheid moet gelijke gevallen op gelijke wijze behandelen (artikel 1 Grondwet).

In voorgaande jaren is met betrekking tot het gebruik van stukjes snippergroen anders gehandeld. Onderzoek wijst uit dat de gemeente in het (recente) verleden op verschillende wijzen metsnippergroensituaties is omgegaan. In sommige straten is bewoners een huur- of gebruiksovereenkomst verleend, terwijl nu in dezelfde straat bewoners gedwongen worden te kopen. In de Dr. Kanterslaan is in januari 2005 een generaal pardon verleend. (De betreffende documenten kunnen wij aanleveren).

De verschillende wijzen van handelen van de gemeente leidt tot rechtsongelijkheid, ook in juridische zin. Dag mag niet.

2.  Er is geen beleids- of projectplan.

De gemeente kan desgevraagd niet uitleggen wanneer welke wijken of straten aan de beurt zijn. Men is ergens begonnen en al werkende weg ziet men wel hoe het loopt en waar men uitkomt. Over de resultaten tot dusver kan geen informatie worden gegeven.

In de ondoordachte en niet systematische aanpak scheert de gemeente alle situaties over één kam. Men gaat voorbij aan de uiteenlopende omstandigheden per wijk en per straat.  Het gaat om voortuinen die vaak het straatbeeld bepalen (maar volgens de gemeente ontruimd moeten worden) en om achtertuinen. Veel situaties die de gemeente nu wil aanpakken bestaan al decennia lang (30 tot 80 jaar!). De gemeente heeft het regelen van kleine stukjes snippergrond al die jaren laten liggen en in veel gevallen het gebruik expliciet toegestaan.

De gemeente wil nu de rekening voor eigen laksheid en willekeurig handelen in het verleden bij de burger neerleggen.

Vaststaat dat menige burger de door de gemeente geëiste bedragen voor de grond niet kan opbrengen. Men zal dan toch moeten ontruimen. Daarbij komt dat de aankoop van de grond leidt tot een structureel hogere OZB aanslag voor de betreffende burgers.

3. De gemeente Mill.

In de vergadering van de commissie ruimte van 4 februari wees de wethouder er terloops op dat in de gemeente Mill dezelfde procedure is gevolgd. Dat is onjuist.

In de gemeente Mill heeft het college op ordentelijke wijze een ‘BeleidsnotaVerkoop/Verhuur/Ingebruikgeving Gemeentegrond’opgesteld en aan de gemeenteraad voorgelegd.

De gemeenteraad van Mill heeft deze nota in maart 2013 vastgesteld. In de nota worden de doelstellingen en de te volgen procedures en voorwaarden voor verkoop en verhuur  uitvoerig beschreven. In de nota wordenverschillende gebruiks- en grondprijscategorieënonderscheiden. Er is geen sprake van dwang en kopers wordt ter stimulering een tijdelijke korting van twintig procent geboden op de grondprijs.

Snippergroen, een kwestie van fatsoen.

Een gemeente die de betreffende burgers het mes op de keel zet, spant het paard achter de wagen. Bij de onderhavige problematiek gaat het om situaties waarbij bij uitstek overleg is geboden en maatwerk dient te worden toegepast. Het gaat om allerlei onderscheidende omstandigheden, eerdere handelswijzenen bestaande afspraken. Het is een tamelijk schimmig gebeuren. Transparantie en openheid over de aanpak ontbreekt. Over welke wijken en straten gaat het? Hoeveel adressen zijn in het geding?

Vast staat dat de gemeente geen bestuursdwang kan opleggen. De gemeente handelt in dezen niet als bevoegd gezag, maar als grondeigenaar. De gemeente zal dan indien zij ontruiming

wenst bij de bestuursrechter voor elk perceel afzonderlijk een ontruimingsprocedure moeten

voeren. Het gaat om honderden percelen. Alleen al in de binnenstad om ruim zeventig.

Het college zou een beleids- of projectplan aan de raad kunnen voorleggen waarin alle omstandigheden, procedures en haken en ogen helder zijn uiteengezet. InMill is dat ook gebeurd.

Eenvoudiger is het indien de gemeente per straat met de bewoners in overleg gaat, met elkaar de situatie bespreekt en tot een oplossing komt. Er zijn dan drie mogelijkheden:

a.Er is sprake van verjaring.

b.Men komt een huur- of gebruikersovereenkomstovereen.

c.Men sluit een koopovereenkomst. De koopovereenkomst kan niet worden afgedwongen op straffe van ontruiming. Dat is onrechtmatig.

Als niet sprake is van verjaring en men niet tot koop kan of wil overgaan, kan wel een redelijke huurovereenkomst worden opgelegd waarbij rekening is gehouden met de inspanningen die de gebruiker zich getroost om het stukje grond te onderhouden. De wethouder wil geen nieuwe huurovereenkomsten, omdat hij dat administratief te lastig vindt. Dat is een weinig valide argument, temeer omdat er talrijke van deze overeenkomsten lopen.

De aanpak van de snippergroen problematiek kan een mooie testcase zijn. Het nieuwe college en de nieuwe raad kunnen laten zien dat zij dienstverlening en dienstbaarheid aan burgers hoog in het vaandel hebben. Eigenlijk gewoon een kwestie van fatsoen.

Bron: 

Actiecomité Snippergroen

Hennie Bongers

Hans Satter

P.S. Aanvulling fractievoorzitter.

Het was de bedoeling dat mevr. Nel Schuts dit onderwerp zou behandelen. Gedwongen opname in het ziekenhuis en herstel thuis maakte dat onmogelijk. Mevrouw Schuts heeft veel vragen over deze zaak gesteld. Ons  Keerpunt 2010 commissielid Hennie Bongers heeft samen met Hans Satters zich verdiept in dit onderwerp. Bovenstaande bijdrage is van hun hand. Op verzoek van de voorzitter formuleerde ik de vraag aan het college:

“Komt het college met een aangepast voorstel omdat de raad unaniem dit traject heet stopgezet?” 

Wethouder Daandels antwoordde kort in een termijn:

“Het college buigt zich a.s. dinsdag over een nieuw voorstel”.