Grave Lokaal

Gastcolumn Ben Bongaards 98: Bedrijventerreinen en gemeentes

De volslagen verloedering van ’t Wisseveld en de verslonzing
door de gemeente van het verder keurige De Bons zijn mij een doorn in het oog
en ik merk om me heen dat ik mijn ergernis deel met heel veel Gravenaren. In ’t
Wisseveld komt er dan ook nog eens bij dat de gemeente, weliswaar met
‘stadhuiswoorden’ maar toch, aangeeft daar de eerste 20 jaar weinig aan te
kunnen veranderen. Aan te willen veranderen, liever, want zelfs in Grave geldt
dat waar een wil is een weg is. En dat waar geen wil is geen weg is.
Het verloederde stuk Wisseveld is voor een deel in handen
van de gemeente. Onder andere het vervuilde perceel waarop de voormalige loods
van de CHV staat. Die grond heeft de gemeente gekocht voor ongeveer €
720.000,-  en kost haar jaarlijks nog
altijd een lieve som vanwege de rente die voortvloeit uit deze investering.
Daardoor staat de teller voor deze investering in onze toekomst nu al op een
slordige € 1,2 miljoen. Hoe de teller over de genoemde 20 jaar staat…? Tel uit
je winst… De loods zal verder vervallen, zal van lieverlee vandalisme en
andere negativiteit aantrekken. De asbestvervuiling zal gewoon blijven zitten
en mogelijk zal de olieverontreiniging zich verder in de bodem verspreiden. De
rotzooi zal bovendien ook nog ooit opgeruimd moeten worden.
Bedrijvigheid voor het gebied wordt met de befaamde Graafse
klantvriendelijkheid ‘kundig’ buiten de deur gehouden maar mocht zich
desalniettemin een gegadigde melden, zal die hoogstens een prijs bedingen die
het perceel nu waard is op de markt. In ons land waar mooi verzorgde
bedrijventerreinen te kust en te keur zijn, kan dat niet veel meer zijn dan een
grijpstuiver. Dat is precies de ervaring waarvan andere gemeentes wél geleerd
hebben. Die zorgen ervoor dat wat ze te koop aanbieden er aantrekkelijk en
verzorgd uitziet, zodat belangstellenden tenminste op het idee kunnen komen om
überhaupt interesse te krijgen.
Ik heb onze bestuurders al eens getipt om eens een rondje te
maken over de bedrijventerreinen in buurgemeentes om daar eens poolshoogte te
nemen met de ogen van een potentiële koper. Om vervolgens met de zelfde ogen te
kijken naar wat wij hier te bieden hebben. Als ze daarmee in hun
inlevingsvermogen overvraagd worden, kunnen ze eventueel een ondernemer
meenemen om hun ogen te sturen. Liever geen adviesbureau, en zeker niet zo een
dat braaf blaft wat ‘his masters voice’ zegt te willen horen. Vervolgens zouden
ze samen kunnen brainstormen waar ze zich, als bedrijf, het liefste zouden
vestigen. In Landerd, in Cuijk, in Oss, in Wijchen, of in Grave…? 
Daarna zouden ze zich eens kunnen verdiepen in de prijzen van
bedrijventerreinen die overal in Nederland te koop worden aangeboden. Wat de
prijzen zijn van verzorgde terreinen en wat er betaald wordt voor verloederde
percelen, wanneer die dan al een koper vinden. 
Vervolgens zouden ze als vervolgstap in het kader van het Economisch Platform de
santenkraam op het stadhuis eens een keer echt in ogenschouw kunnen nemen en
zonder oogkleppen nagaan waarom daar allerlei initiatieven van ondernemers in
de kiem gesmoord worden of waar mogelijk worden gefrustreerd. Gewoon wat
dossiers doorspitten, kijken wat er in zit en vooral wat er ontbreekt, welke
moves er gemaakt zijn om cliënten ter wille te zijn en welke om het
tegenovergestelde te doen.
Bovenstaande excursies zouden een schat aan informatie
kunnen opleveren. En als ze die op een rijtje hebben, zouden ze eens een jaar
of wat terug kunnen kijken in de financiële administratie en bezien wat dit alles
de gemeente gebracht cq. gekost heeft. Het zou een heel leerrijke bezigheid
kunnen zijn om in het verengde ervan te bedenken welke gevolgen het allemaal
heeft voor de begroting, zeg maar van 2014. Extrapoleren welke kosten uit de
laatste tien vijftien jaar doorwegen in die begroting. Anders gezegd, tevoorschijn
halen wat met zwaar ambtelijk labeur boekhoudkundig verdonkeremaand is. Gewoon
voor zichzelf…  Ik begrijp heel goed dat
ze liever hun tong afbijten dan daar open over te zijn. Zelfs de raad krijgt mondjesmaat
wat haar recht is, rekening en verantwoording, al moet gezegd worden dat die
daar ook nauwelijks nieuwsgierig naar is. Wie zijn wij, gewone burgers dan om verantwoording
te durven verwachten. En van de andere kant, wat onze ogen zien, is in feite
verantwoording genoeg. In natura, zogezegd.
Misschien is het verder heel zinvol om het rapport van MKB
op te vragen waarin Grave op St. Anthonis na de hekkensluiter blijkt te zijn
waar het gaat om klantvriendelijke behandeling van het Midden en Kleinbedrijf. Zou
ook een opsteker zijn in zo’n Economisch Platform. Gewoon om onder ogen te zien
hoe er gedacht wordt over de onze gemeente als partner van of dienstverlener aan
het bedrijfsleven. Horen ze ook eens van een ander waarom al die Graafse
bedrijven steen en been klagen.
Grave wil met kunst en vliegwerk zelfstandig blijven. Maar
het is hoog tijd om te bedenken hoe ze als gemeente haar eigen broek op wil
houden. Je kunt er wel lapjes uit blijven knippen en op andere plekjes in het
kledingstuk weer innaaien maar de ervaring leert dat het kledingstuk daar na
iedere ingreep krapper van wordt. Al heel snel lukt het niet eens meer om de
schaamte bedekt te houden.

Een gedachte over “Gastcolumn Ben Bongaards 98: Bedrijventerreinen en gemeentes

  • Harry C.A. Daudt

    Ook deze bijdrage van Ben Bongaards
    is me uit het hart gegrepen.
    Het Wisseveld is ook mij,
    als Graafs ingezetene:
    een doorn in het oog Plaatsvervangend schaamrood
    als je vanaf de Graafse Brug richting Grave fiets of wandelt
    (zoals-jaarlijks- de wandelaars aan de Nijmeegse Vierdaagse);
    een visitekaartje is dit industrieterrein niet;
    in dit geval laat je het beter rechts liggen.

    Ook moedigt Ben bestuurders
    en ondernemers aan
    eens 'over de schutting
    bij de buurman' te kijken;
    als voorbeeld noemt hij Oss. Regelmatig fiets ik daarheen
    en verbaas me over:
    de kwaliteit van de industrie
    en het industrieterrein,
    waar en vergroening en architectuur
    hand in hand blijken te gaan; daarvoor krijg ik m'n handen
    wel op elkaar.
    Hopelijk behoort
    Het Gemeentebestuur van Grave
    en de Graafse (startende)ondernemer
    tot het lezerspubliek
    van het blok van Jacques Leurs/Keerpunt-2010.
    Wie weet……trekken ze
    zich er wat van aan.
    Wie is er te oud om te leren?

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *