Beeldverslag Prinses Margriet vaart naar tijdeliijke “vluchtplaats” bij de Scheepswerf.
Dit beeldverslag is mogelijk gemaakt door de voorzitter van de Wijkraad Binnenstad van Grave Hester Kruizinga.
Hans Huizing schreef op facebook
Hans Huizing
Ik woon in Grave. Een vestingstadje met 12.733 inwoners. Een vijftal stadgenoten, maar het kunnen er evengoed tien geweest zijn, -het blijft echter een te verwaarlozen aantal- heeft het kunnen bewerkstelligen dat 12.728 Gravenaren, maar het kunnen er evengoed 12. 723 geweest zijn, het voortaan moeten stellen zonder hun toch wel geliefde ark Prinses Margriet, schilderachtig gelegen aan de oevers van de Maas. Dat zijn gebeurtenissen die mijn verstand ver te boven gaan….
Harry Daudt stuurde nog een gedicht in.
OVER KNOPEN GESPROKEN
Het anker – voor onderhoud – gelicht
van de witte ark ‘Prinses Margriet’
stroomafwaarts afgemeerd
aan de Graafse Werf-ooit
Over ark en werf
eerder door mij gedicht:
met twee maten is gemeten
Graafs eigen wal die het schip keert
Het anker gelicht
Maasoever ledig achterlaten
geen sturende hand meer
aan het licht-gesleten roer
Stoer zaten ze
in hun diepe zetels
hen overtuigen mocht niet baten
‘aan wetten heb je je te houden’
‘Vijfentwintig meter is te lang’
dan het anker gelicht
voor zestig man
geen loon naar werken
Het hoofd heeft
het hart de les gelezen
littekens gemaakt
tot in zielen gegrift
Er spoelen tranen
van stad Grave, haar bewoners
als –spreekwoordelijk- water
naar de zee
Gaan en komen zullen zon en manen
de gordiaanse knopen niet te ontwarren
dan maar met botte bijlen
-ten stadhuize- doorgehakt.
Harry C.A.
Daudt