Grave Lokaal

Gastcolumn nr. 80 Ben Bongaards: De schaamte voorbij… ‘t Wisseveld

Plaatsvervangende schaamte maakte
zich van mij meester toen ik de verantwoording zag die het college gegeven
heeft over de zeperd die de gemeente gehaald heeft in ’t Wisseveld. 
Waarover ik
me schaam, is me overigens niet echt helder. De verantwoording, voor zover die
nu openbaar is geworden, is zo minimaal, dat dat gegeven op zich al reden geeft
voor het vermoeden dat de coalitie, dan wel de raad, uitgebreider is
geïnformeerd dan we tot nu toe (mogen) weten. 
Wat ons aan verantwoording
geworden is, is zo doorzichtig en doorschijnend, dat je niet eens kunt spreken
van een schaamlap. De verantwoording is louter boekhoudkundig, terwijl de
vragen die zich bij mij en veel Gravenaren aandienen voor negentig procent gaan
over andere zaken. Daardoor krijg je bijvoorbeeld totaal geen beeld over wie op
welk moment met welk mandaat welke beslissingen heeft genomen, terwijl het
juist dat is wat we met z’n allen graag zouden weten. Dat onze boekhouders hun
vak verstaan, was al lang  helder, maar
ook dat zij daarmee de witte raven zijn in de organisatie van onze gemeente. Of
onze bestuurders en oud-bestuurders adequaat hebben gefunctioneerd als
‘regievoerders’, valt met geen mogelijkheid op te maken uit de verantwoording,
terwijl dat een van de vele prangende vragen is waarmee we allen zitten.
We hebben simpelweg het recht om verantwoording
te krijgen en dat het college (of de coalitie) die informatie zo schandalig
mondjesmaat verstrekt, kan duiden op een aantal zaken, die geen van alle
stroken met wat wij ons voorstellen bij behoorlijk bestuur. We moeten in het
midden laten of het gaat om het ultieme zwaktebod; met andere woorden dat het
kattebelletje het enige is wat ons gemeentebestuur aan verantwoording kan
produceren bij gebrek aan zicht op de zaak. Dat zou logisch goed passen bij het
rekenkamerrapport over de kwestie waar de verantwoording en verslaglegging op
kritische punten maagdelijk wit papier zijn.  

Een andere mogelijke verklaring is de zwijg- en doofpotcultuur waarin ons
gemeentebestuur uitblinkt. In lijn met de ervaringen van de laatste jaren zou
dat een heel plausibele verklaring kunnen zijn. Dus dat in het geheim van alles
wel bekend is, maar niet van zo’n strekking dat men het graag aan de grote klok
hangt. De democratie is hier immers even sterk ontwikkeld als in Pjongjang. Wat
nog ontbreekt, is de grote leider die het vertrouwen heeft van de totale
bevolking, plus dat we er hier nog niet aan toe zijn om hem, gestoken in
zuurtjeskleuren, massaal te bejubelen.

Ik gok op een combinatie van
verklaringen. Dat komt er op neer dat ons bestuur zelf geen chocola heeft
kunnen maken van wat het wel en niet weet. Daar loop je als bestuur natuurlijk
niet mee te koop en dus gok je er op dat je er mee weg komt dat je niets te
melden hebt. Dat is immers de modus waarop ons Graafs  politiek bestel al enige jaren is afgesteld:
niet verder kijken dan de neus lang is en niet meer van je tong tonen dan wat wij
naar ons uitgestoken krijgen: ‘Had je maar niet op ons moeten stemmen!’ Dit
laatste uiteraard achter de hand uitgesproken.
Over die grondtransacties, het
hoofdgerecht van het Wissevelddebacle, zien we enkel wat er onder aan de streep
van de boekhouder staat. Terwijl de echte vragen een niveau dieper liggen; de
cijfers en besluiten die eraan ten grondslag liggen. Het is bedenkelijk dat de
verantwoording niet verder reikt dan de grote lijnen. Die kenden we feitelijk
al en waar deze cijfers afwijken van wat we al wisten, blijft ons bestuur ons
iedere uitleg schuldig.
Ook is er geen woord gewijd aan
de onderlinge afspraken en verhoudingen tussen de gemeente en de andere partij
in het geding, de Grond- en BouwBank, terwijl iedereen wethouder Daandels regelmatig
heeft zien pendelen tussen Grave en Scherpenzeel en herhaaldelijk naar onze
vesting heeft zien terugkeren met goed nieuws dat bij nader inzien vooral
ontsproten leek aan de fantasie en het gebrek aan dossierkennis die onze
wethouder zo deerlijk ten toon spreidt. Heeft Grave bij de GBB wel echt iets
anders te melden dan ‘ja en amen’? Wat houdt de regierol in die ons bestuur
zich zo graag toedicht? Is dat alleen een vrome wens zoals we er zoveel gehoord
hebben rond ’t Wisseveld en tal van andere zaken? In de praktijk van ons
bestuur zien we immers vooral lulligheid de regie voeren.
Met zijn verantwoording is ons
stadsbestuur in mijn ogen de schaamte voorbij. Het lijkt er sterk op dat het echt
niet meer heeft kunnen doen dan met een schepnetje vissen in een meer vol troebel
water. De vraag waarom die onmacht dan niet genoemd wordt als afdoende
verklaring, is weliswaar simpel te beantwoorden voor ons Gravenaren maar ons
bestuur eet nog liever zijn schoen op dan toe te geven maar wat aangerotzooid
te hebben en zo zonder verweer meegezogen te zijn in de ellende van de krediet-
en bouwcrisis. Het laat zich liever bewonderen in de kleren van de keizer, openhartig
van snit en detaillering…

Als
de raad met de geboden verantwoording akkoord gaat, tekent ze in feite voor het
failliet van ons gemeentebestuur. De raad heeft weliswaar onder zware druk een
opening van de boeken geëist. Als het college dan komt aanzetten met wat het nu
geproduceerd heeft, kan dat feitelijk niet anders dan een belediging zijn. Of
worden we door de hele kluit belazerd en is het rad dat ons voor ogen wordt
gedraaid bij nader inzien nog groter dan we toch al dachten? Wie het weet, mag het zeggen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *