Uitgegeven: 07 juni 2013 

Bende Grave: Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. Ik behoor tot een Bende. Nadat ik eerst al wat geruchten daaromtrent had gehoord, werd het me onlangs als een soort “by the way…” meegedeeld. Nou, dat was flink schrikken. Nu moet ik eerlijk opbiechten, dat ik op de lagere school regelmatig lid van een bende was. De ene keer zat ik bij “de wolven” een andere keer bij “de blauwe hand”. Ook werden de Indianen regelmatig bevochten en was ik de rechterhand van “Oold Sjetterhent”. Kinderspel, vergeleken bij de huidige situatie. Laat ik jullie meenemen naar het centrum van ons mooie stadje. Nee, niet naar het Hart, want dat klopt even niet. Nee, naar het gebouw van waaruit ons stadje bestuurd wordt. Het stadhuis. Het centrum van ons bestuur. Omdat ik na een arbeidzaam leven nu journalist ben geworden, mag ik vanuit dat gebouw regelmatig verslag doen van wat zich daar afspeelt. Voor de Arena, de weekkrant, die bekend staat dat ze haar lezers op een kritische wijze wil informeren. En dat probeer ik dan ook te doen. Na bijna veertig jaar kinderen te hebben aangeleerd om de wereld niet alleen optimistisch maar ook kritisch te beschouwen, breng ik die theorie nu zelf in praktijk. En dat bevalt me prima. Als ik in het huis van de stad dingen hoor of zie die ik leuk vind, schrijf ik dat op. Dingen die ik niet vind kloppen, ja zelfs helemaal fout zijn, schrijf ik ook op. Over het algemeen denk ik wel drie keer na, voordat ik iets opschrijf. Ik weet dat veel Gravenaren mijn artikelen lezen, dus ik ga voor eerlijkheid in de verslaggeving. Verder schrijf ik voor www.mooilandvancuijk.nl wekelijks een column. Ook heerlijk om te doen. De onderwerpen variëren, net als trouwens in mijn Grave actueeltjes op Facebook, van een oud vrouwtje dat voorbij loopt, tot een politica die samen met een ambtenaar ten stadhuize een gezin terroriseert. Nu hoorde ik in de wandelgangen van het stadhuis fluisteren dat een lid van het CDA in de gemeenteraad, sprak over “De Bende van Vijf”. Een collega van hem, van een andere partij, bevestigde dat. “Nou en?” hoor ik jullie al denken. Nou dit: Ik hoor daar bij! Ik ben lid van die Bende! Zo, dat is er uit. De uitleg over beginselen en doelstellingen van de Bende werd ook gegeven. Die vijf zijn kritisch ten opzichte van de Graafse politiek. Neenee, wacht even. Nu niet meteen weglopen en denken dat dit zomaar een flauw grapje is! Nee, het is echt waar. En ik ben daar lid van. Thuisgekomen van de gebeurtenis waar me bovenstaande was verteld, moest ik het Ria, mijn vrouw, meedelen. Geen lichte klus. Een uur treuzelen later: “Zeg eens wat je dwars zit, Freddy Ik zie dat er iets is”. Tja, dat krijg je als je 47 jaar getrouwd bent. Hakkelend, met fikse pauzes, kwam mijn verhaal eruit. Met als climax: “En daar ben ik lid van!” Ria was er totaal ondersteboven van. Ze probeerde nog: “Weet je het wel zeker?” Droevig knikte ik, het hoofd gebogen, van ja. Tot ver na middernacht hebben we zitten praten. Zachtjes, dat wel. De muren konden oren hebben. Ook veel gerookt, een paar glazen erbij. Op internet gekeken, of er een hulplijn bestond voor Bendeleden. Niks gevonden. Om vier uur zochten we, totaal verpletterd, ons bed op. Ik opperde nog even om de logeerkamer te gebruiken, maar met omfloerste ogen knikte ze van nee. “Je zult ermee moeten leven, schat,” zei ze. Ik vrees dat ze gelijk heeft. Vanaf nu hoor ik bij een Bende. 

Categorie	: Human Interest
Auteur:	Freddy Klooté