Grave hufterproof; mooilandvancuijk.
Grave: Sjongejonge! Na enkele steden in de randstad kwam ons mooie stadje duister in het nieuws. Op de zesde plek van het hele land. Met goud op één in Noord-Brabant. Gravenaren liepen diep in de kraag gedoken over straat. Niet van de kou, maar van schaamte. Mijn zus uit Brussel belde me op met de vraag of het nog wel goed met ons ging. Waar eens “beneden de sluis” ons kenmerk was, waren we nu plots huftergemeente geworden. Alleen het woord al!
Hoogste tijd om het artikel nog maar eens goed te lezen. En zie, een glimlach verscheen op mijn gezicht, de trots werd weer opgehaald uit mijn hart. Wat was het geval? In Grave werden de meeste boetes uitgedeeld. In het stadje waren politie en BOA’s alert. De hufters werden het meest van alle plaatsen in Brabant in de kraag gegrepen. Wij waren het meest hufterproof! Dat is nogal wat anders. Daar had die grote beschuldigende kop op omroep Brabant wel wat anders mogen luiden. “Grave veiligste plek van Brabant!” Zoiets.
Nou, de feiten. In vier jaar tijd (2007-2011) zijn er in Grave, per 10.000 inwoners 708 boetes uitgereikt. Voor heel Grave is dat 920. Per jaar 230 bonnen. 1,6 bon per dag! Wat een hufters!
We gaan het eens per soort bekijken.
Afval. Het is niet netjes om je afval zo maar ergens in een droge sloot, of in een natuurgebied te gooien. 64 bonnen in vier jaar. 16 per jaar. Valt eigenlijk nog mee.
Openbare dronkenschap. Smartlappenfestival, Waterfestival, Carnaval. Drie keer een woord met “val”. Is dat een teken aan de wand? Wankelend door het stadje, tot de val erop volgt? 55 bekeuringen. Per jaar bijna 14. Mijn God, waar praten we over?
Geluidshinder. Niet van de kermis. Nee gewoon thuis. Die bakken eens laten loeien. 30 in 4 jaar. 7,5 keer per jaar. 3, 75 per oor.
Hondenpoep. Aha, een heet hangijzer. 13 keer per jaar een bon. 1 per maand ongeveer. Jeetje, wat zijn die hondenbezitters een hufters!
Schelden. Ik denk tegen politie en BOA. 0,65 keer per jaar.Foei.
Vandalisme. Aha. dat klinkt bekend. 33 keer per jaar in Grave een bon.
Verkeer. Daar komt het. Ga zitten en haal diep adem. 110 bekeuringen per jaar. Dat is 0,3 bonnen per dag. Dan kun je onderhand vier dagen op de stoep staan voordat je een bon hebt. Bij wijze van spreken dan.
Wildplassen (aan elkaar geschreven). 139 mensen liepen over straat en kregen zo’n onbestemd gevoel rond de blaas. Verrek ik moet! Als je daar sterk aan denkt, moet je plots nog veel sterker. Koortsachtig rondkijken helpt niet. Dus snel een plekje zoeken, en dan….. dat niet te beschrijven gelukzalige gevoel van opluchting! Laat die bon maar komen. Mag ik meteen afrekenen? 35 keer per jaar werd zo’n geluksvogel bekeurd.
Tenslotte naaktlopen. De grootste tegenvaller in die vier lange jaren. NUL!!!!!! Niemand. Als er één gewenste overtreding is, dan is het wel naaktlopen. En dan moeten lezen dat er in Grave geen naaktlopers zijn waargenomen. Een tip? Gooi dat betonnen restant van Cox vol met zand, en laat iedereen daar ’s zomers recreëren!
Conclusie: die hufterlijst is tien keer niks in het kwadraat. De moeite van het vermelden niet waard. Voor een columnist een buitenkansje.