Grave Lokaal

Gastcolumn Ben Bongaards: Een jeugdherinnering die weer actueel werd…

Het zal ergens in de jaren zestig geweest
zijn.
Voor ons dorpskinderen was het een geweldige vrijetijdsbesteding, gaan
schupen. Ik denk dat het geen echt Nederlands is. We struinden met een groep
kinderen het dorp en de velden af op zoek naar vertier en avontuur. Ook het
nodige kattenkwaad hoorde daar bij. Ik herinner me dat twee broertjes elkaar de
kieteldood hadden willen geven. Met zoveel overgave dat een van beide het niet
meer droog had gehouden. Die moest daarop naar huis met een natte broek. Bij
kinderen hoort daar natuurlijk bij dat een van de twee de schuldige was en de
ander het slachtoffer. Daardoor was de verklaring thuis bij moeke: ‘Onze Piet
heeft in mijn broek geplast, want hij heeft me gekieteld.’ Het is een van de
verhalen geworden die op menige verjaardag de revue passeren.
Het verhaal kwam bij me boven toen ik hoorde
dat ons college besloten heeft de affaire Wisseveld niet inhoudelijk te willen
behandelen. Het argument deed me aan de 
anekdote denken; de feiten hadden zich afgespeeld in voorafgaande
raadsperiodes en bijgevolg voelt ons huidige college zich niet
verantwoordelijk. Nu valt bij iedere raadsvergadering te beluisteren en te
ervaren, dat college en raad niet de flauwste notie hebben van de wet- en
regelgeving over hun functioneren en is het dus geen enkel probleem om deze
zienswijze een plaatsje te geven in dit kader. 
Plus, misschien wel even
belangrijk,
met het rapport over ’t Trefpunt is hetzelfde hersenspinsel
gebruikt. Succesvol. Plus, ook niet onbelangrijk, straks wordt er echt een keer
rekening en verantwoording gevraagd over het marmer, en de hoed en de rand, en
dan is het maar wat plezierig als je met de beschuldigende vinger kunt wijzen
naar voorgangers. ’t Trefpunt en ’t Wisseveld zijn dan welkome precedenten.
Eigenlijk hadden ze een veel plausibelere
motivatie
kunnen geven die echt voor het oprapen lag (ligt). Het papierwerk
rond ’t Wisseveld is zo slecht gedaan dat met geen mogelijkheid te
reconstrueren valt hoe alles precies verlopen is. Dat was ook het geval bij ’t
Trefpunt. Totaal gebrek aan sturing, beleid, aan toezicht, aan afspraken, aan
verantwoording. Volslagen afwezigheid van controle vooral. Geen oplevering,
waardoor de gemeente na de bouw nog een halve bouwsom extra moest neertellen om
alle gebreken te herstellen. Zelf gecreëerde overmacht zou je dat kunnen
noemen. Jezelf zo slecht kwijten van je taak als opdrachtgever en
toezichthouder dat je na afloop helemaal alleen voor het eigen falen kunt
opdraaien, plus alle fouten die er onder je gesloten ogen zijn gemaakt. 
Ook bij ‘t Wisseveld weer een rekenkamer met afgeknepen bevoegdheden die dan
ook op essentiële punten enkel lege bladzijdes kon produceren. Populair gezegd
was bij ‘t Trefpunt de conclusie: ‘we moeten vaststellen dat er van alles
misgegaan is, maar hoe dat zo gekomen is, is ook voor ons een raadsel.’ Als
twee druppels water even later het verhaal van ’t Wisseveld. Ook het vermogen
om lessen te trekken uit het verleden is de weg gegaan van het kind met het badwater.
Het is niet nieuw; alleen de waarde op de schaal van lulligheid stijgt per
geval. Ons Grave. Ons bestuur. Onze toekomst.

Daarenboven, dat speelt een hoofdrol bij ’t Wisseveld, zal onze raad met weinig
voldoening terugkijken op haar avontuur als medeprojectontwikkelaar. Had toch
meer om het lijf dan alleen maar even de gehaaide jongens en meisjes uithangen
en dikke winsten opstrijken. Met ons geld… Jammer maar helaas…

Het zou van politieke moed en realiteitszin
hebben getuigd,
ware ons college tot de conclusie gekomen dat het met de beste
wil van de wereld geen chocola kon maken van het rekenkamerrapport Wisseveld,
omdat het geen zicht meer kon krijgen op wat er allemaal goed en misgegaan is.
Ik denk dat die vaststelling de raad ook heel plausibel in de oren had
geklonken. En de burger, die, ondanks alle geheimen en raadsels, er steeds meer
lucht van heeft dat ons stadhuis een sterfhuis is geworden waar de lijken uit
de kasten hangen. De waarheid rond Trefpunt en Wisseveld ligt op het
spreekwoordelijke kerkhof… ‘We weten er ook geen fluit van!’, dat is wat ons
college ons in stadhuistaal wil verbloemen.
Van politieke en bestuurlijke gegevenheden als
de continuïteit van bestuur
heeft ons college duidelijk geen kaas gegeten of
het gokt er op dat het wel weg zal komen met het smoesje dat al eerder voor
zoete koek geslikt is. Een college is verantwoordelijk voor het beleid van
voorgaande colleges. Enkel als er strafbare feiten gevonden worden – daar wordt
al sowieso niet sterk op gefocust – kan via de rechter de verantwoordelijkheid
voor specifiek die zaken bij een voorganger gelegd worden. 
Hetzelfde verhaal
geldt ook voor de gemeenteraad.
Die draagt in z’n geheel politieke
verantwoordelijkheid voor wat er in het verleden gebeurd is en zou daar ook
niet voor moeten weglopen. Hoe slecht ze ook bestuurt, onze raad blijft het
hoofd van de gemeente en dus eindverantwoordelijk voor alles wat er wel en niet
is gebeurd.
De raad draagt hoe dan ook, samen met het
college, de volle verantwoordelijkheid voor wat er bij ’t Trefpunt, ’t
Wisseveld en nog wel wat meer onverkwikkelijke zaken, gebeurd is. Had er nu een
prachtige wijk gelegen tussen Catharinahof en brug, zouden onze raadsleden in
de rij gestaan hebben om het vader- of moederschap op te eisen en had dat waarschijnlijk
in steen gebeiteld gestaan. Die mogelijkheid heb je minder als het per saldo om
een grote puinhoop gaat.
College, ik vermoed dat uw gemeenteraad uw besluit
met vreugde zal verwelkomen.
Die zal niet zien of niet willen zien dat wat u
hier te berde brengt gewoon rotsmoesjes zijn. Helaas heel goed denkbaar dat de
raad er per saldo heel blij mee is maar de gemiddelde burger heeft u veel beter
door dan het doorsnee raadslid. Uw argument is de reinste flauwe kul. Meer kan de
burger niet van maken… Geen wonder dat u het niet op burgers begrepen hebt… 

Een gedachte over “Gastcolumn Ben Bongaards: Een jeugdherinnering die weer actueel werd…

  • Geert-Jan Derks

    Ben, je slaat de spijker op de kop.
    Het is inderdaad je reinste flauwekul wat hier gebeurt. De mannen met de grote broek aan staan wel voorop als er lintjes geknipt moeten worden of rapportjes worden uitgereikt. Maar verantwoording nemen voor zaken waar ZIJ en niemand anders dan ZIj verantwoordelijk zijn, doen ze niet. Of ze nu 10 jaar aan het bewind zijn of 20 jaar of 1 dag, het doet er niet toe. Zij zijn in functie verantwoordelijk.

    Het is de grootste kul om als argument te gebruiken er niet bij te zijn geweest om niet inhoudelijk te reageren.

    En de gemeenteraad? Hebben die tanden? Ook hier zul je wel gelijk hebben. Ze zijn blij dat het hierbij blijft denk ik.

    En wij burgers: wat kunnen wij doen?
    Ik snak naar nieuwe verkiezingen. Mijn stem gaat in ieder geval niet meer naar de gevestigde partijen.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *