“Als college van B&W volgen we de publieke uitlatingen van journalisten en columnisten. Als daartoe aanleiding ontstaat en als ons daarvoor de geschikte middelen ter beschikking staan zullen wij niet nalaten actie te ondernemen”. 

Bovenstaand citaat zag ik in een antwoord van het college van Grave op een brief van de ondernemingsraad van hun medewerkers, de ambtenaren. 

De volledige versies van beide brieven kun je vinden op de site van Jacques Leurs, die transparantie wel belangrijk vindt. 

Je kunt dit op twee manieren uitleggen. De optimistische. Mijn reactie is dan: “Ha, fijn dat U, bestuurders van mijn geliefd stadje, mijn columns leest. Een uitdaging voor mij om nog beter mijn best te doen. Ik hoop dat U er van kan genieten”. 

Dan de pessimistische: “Jeetje, college! Het lijkt wel een dreigement aan het vrije woord. Aan een dichter, columnisten, schrijvers van ingezonden brieven. Kunt U mij wellicht vertellen wat voor U “een aanleiding” is? En wat zijn “geschikte middelen”? En, niet in de laatste plaats, aan welke “acties” denkt U? 

Ik krijg warempel een beetje dissidentengevoel. Dat kan toch niet waar zijn? Dat zal ik toch wel mis hebben? Moet ik de deur niet alleen op slot doen, maar ook nog op de knip? Moet ik, als ik boodschappen doe, af en toe over mijn schouder kijken? U heeft het in Uw brief over “aan belediging grenzende uitlatingen van…….. en medewerkers van onze organisatie”. 

Ik neem aan dat U mijn beschrijving van een incident tijdens een vergadering van Uw raad bedoelt. Toen één van Uw ambtenaren zich dermate misdroeg, dat één uwer raadsleden vroeg of die man uit de vergadering verwijderd kon worden. De hele publieke tribune, de pers, alle raadsleden en U, college, waren daar getuige van. 

Door een diplomatieke actie van de burgemeester, kon het niet bepaald chique voorval, deskundig onder het tapijt geschoven worden. 

Is dat wat U wilt? Onder het tapijt schuiven van zaken?

Uit Uw antwoord aan de ondernemingsraad zou ik dat bijna gaan geloven. Wilt U dat pers, dichters en columnisten met de handrem erop gaan schrijven?

Webmasters en bloggers alleen maar mooie foto’s op hun site zetten? Nee toch? Of stoort U zich aan het taalgebruik, dat, in tegenstelling tot de vaak wollige en voor meerdere uitleg vatbare taal in raadsstukken, maar ook in Uw geciteerd antwoord gebruikt wordt, wat duidelijker is? 

Tja, wij schrijvers behoren tot “de folklore van de vrijheid van meningsuiting” zoals de ondernemingsraad het uitdrukt. Of, zoal U het zegt, geacht college, tot die groep mensen die aanleiding kunnen geven om met middelen die ter beschikking staan met acties vervolgd kunnen worden!