Gehoord in r.k. kerk in Bussum. Uitgesproken tekst van een van de vele vrijwilligers..

De zorgen om
de Jozefparochie, Wat wil de bisschop, wat de priesters,  Gaat alles nu veranderen, willen we dat, kunnen
we dat, 
hoe gaat het verder. 

Soms lijkt het onoplosbaar en je maalt in hetzelfde kringetje rond. Waar is
toch die kant en klare oplossing?

Die lijkt er gewoon niet te zijn….

Toch neemt de priester Ezra het boek op tegenover alle mensen die daar
verzameld zijn en hij zegt: wees niet treurig, ga samen eten en drinken. Ga
voorbij aan wat gebeurd is en deel met wie niets heeft. Wees niet bedroefd,
maar laat de vreugde van de Heer U 

In het maandblad
psycholgie las ik over geluk en rust: Geloof ergens in, wie zich verbonden
voelt met het hogere, kan beter omgaan met tegenslag. 

Jezus doet hetzelfde in de tweede lezing.

 Ja hoor, ook in de tijd van Jezus was er genoeg
om als mens je overal druk over te maken en Jezus gunt het de mensen daar los
van te komen, gunt het mensen vertrouwen te stellen in zichzelf,  in de ander en in God , die door alles en
iedereen heen zijn kracht wil geven, zijn vertrouwen wil geven, zijn veiligheid
en houvast wil bieden.

Want een prachtige boodschap heeft ons evangelie toch telkens weer. Je mag in
vertrouwen leven, dat het goed zal gaan met je kinderen, met je partner, met de
parochie, met jezelf als je zelf ook vertrouwen weet te geven en niet alles
zelf wil beheersen en regelen. Laat het maar over aan God en doe zelf wat je
kunt. En dat is misschien nog wel het belangrijkste, doen, aan de slag gaan.
het hoeft niet groots, er mag wat fout gaan maar doe het met  aandacht en liefde. 

In zijn tijd had je de joodse schriftgeleerden, dat waren ook leraren, maar dat
waren vooral mensen die zich bezig hielden met de theorie, die eindeloos konden
kissebissen over bepaalde formuleringen, maar die daardoor vaak heel ver weg
stonden van de werkelijkheid. Dat soort mensen zijn er nog steeds, ook in de
kerk, maar er zijn ook anderen.

Vorig jaar is een klasgenoot van mij overleden. Hij was professor aan de universiteit
van Nijmegen in de bijbelwetenschap, ook een soort schriftgeleerde dus. Maar
hij stond wel midden in het leven.

Hij woonde met enkele anderen in een gewone
buurt en ze hadden daar bijna altijd wel enkele uitgeprocedeerde asielzoekers
in huis of zwervers die nergens onderdak konden vinden. Die gastvrijheid jegens
mensen in nood, jegens de verschoppelingen van onze tijd, hoorde in zijn ogen
heel uitdrukkelijk bij de weg van Jezus. Je zou kunnen zeggen: geen woorden
maar daden, of in elk geval: niet alleen woorden maar ook daden.

Dat is ook precies wat die leraar Jezus van Nazaret heeft gedaan, We hoorden in
het evangelie hoe hij een tekst van Jesaja voorlas: Als je door de Geest van
God geraakt bent dan ga je aan armen een blijde boodschap brengen en dat is
niet tegen ze zeggen: bid maar goed dan komt het in orde, dat is heel concreet
toekomstmogelijkheden bieden.

Als je door de goede Geest geraakt bent, dan ga je werken aan een betere
toekomst van de verdrukten en gevangenen, en dan moet je met name denken aan
hen die gevangen zitten of vervolgd worden om hun politieke of godsdienstige
overtuigingen.

Als je gezonden bent door de Geest, dan heb je hart voor mensen die op de een
of andere manier in de knel zitten, dan probeer je hun levensomstandigheden te
verbeteren, dan doe je alles om hun een betere toekomst te schenken.

De woorden van Jesaja waren voor Jezus een soort actieplan: ik voel me gezalfd
door die Geest des Heren, en daarom moet ik dit gaan doen.

De leraar Jezus heeft geen grootse theorieën verkondigd, geen dikke boeken over
theologie en aanverwante zaken geschreven. Hij wees de weg door dingen te doen:
de evangelieverhalen zijn er vol van: blinden die het weer zagen zitten,
verlamden die weer verder konden, verschoppelingen die er weer bij mochten
horen. Geen woorden, maar daden, niet enkel woorden, maar vooral ook daden.

Ook in onze tijd hebben sommige kerkleiders wel eens de neiging om veel nadruk
te leggen op theoretische zaken, op regeltjes en wetjes, soms lijken ze wel een
heel ver van de werkelijkheid weg te staan.

Maar als wij als gedoopte christenen de weg van Jezus willen gaan, dan moet
zijn actieplan ook ons actieplan zijn, dan is het van wezenlijk belang dat je
je hart laat spreken jegens medemensen, met name jegens degenen die het
moeilijk hebben. Daar hoef je geen theologie voor gestudeerd te hebben.

Je kunt het vergelijken met het opvoeden van kinderen. Als ouders hun kinderen
opvoeden, de weg door het leven leren, dan willen zij hen in woord en daad
bijbrengen hoe ze met het leven en met mensen moeten omgaan, dan hoeven die
ouders zich niet eerst vol te proppen met allerlei theorieën, ze hoeven geen
dikke boeken over pedagogie te lezen.

Als ze van hun kinderen houden, dan willen ze het goede voor hen doen, dan
wijzen ze ook de goede weg zo goed als ze kunnen. Natuurlijk is  theorie 
nodig, en  kan  begeleiding van deskundigen heel nuttig zijn,
maar het gaat om het concrete doen.

Voor ouders is dat haast vanzelfsprekend. Gelovige mensen die de weg van Jezus
willen gaan,