Grave Lokaal

Gastcolumn Ben Bongaards: Een integer 2013 toegewenst…

Wil je enig inzicht krijgen in de Graafse
gemeentepolitiek, de sporadische zaken die wel afgehandeld worden binnen
gepaste beleidsprocedures en de ‘tsunami’ aan zaken die op z’n boerenfluitjes
afgehandeld worden of van pure ellende maar weer teruggenomen worden, omdat
zelfs onze raad snapt dat je het niet kan maken om op een zo knullige manier te
besturen? Wil je daar enig zicht op krijgen, dan kun je niet buiten de site van
Leo de Vreede. 

Als je zijn commentaren leest op wat raad en college nog altijd met de moed der
wanhoop ‘raads-‘ en ‘commissievergaderingen’ blijven noemen, kun je enkel vaststellen,
dat je jezelf een hoop ergernis bespaard hebt, door je intuïtie te volgen en
thuis te blijven. Het enige waar je in de raadszaal getuige van kunt zijn, is een
hoop deerniswekkend politiek dilettantisme.

Burgers, zeker als ze gebruik maken van hun
burgerrechten, worden bot en onbeschoft gepiepeld, en het meest pijnlijke is,
dat dat niet eens gebeurt omdat onze bestuurders zo onbeschoft zijn maar omdat
ze kennelijk niet beschikken over het gereedschap om zaken volgens ordentelijke
procedures af te handelen. Dat geldt voor het college, dat er niet in slaagt de
zaken dusdanig aan te sturen, dat bijvoorbeeld microfoons werken, dat de agenda
op tijd is en compleet, en dat die voor raad en publiek hetzelfde is.
‘Informatierecht en -plicht’ zijn al jaren vage vlekken in het Graafse
politieke clair-obscur, evenals het passend reageren op inbreng of inspraak van
burgers. Voor routinematige huis-, tuin- en keukeninformatie via de
gemeentesite wil het wel eens goed gaan, maar voor ingewikkeldheden als een
bomenlijst, een monumentaal oud stadhuis, een Catarinahof (een lukrake greep
uit de grabbelton) wordt het leeuwendeel aan het spel der elementen
overgelaten. Het toeval wie op het stadhuis per ongeluk aanloopt tegen zo’n
item en ook nog eens bereid en in staat is er wat mee te doen. ‘Ik heb een
steen verlegd…’
Er vindt een planologische harttransplantatie
plaats rond het oude stadhuis. Tussen het monument en het carillontorentje is
een gapend gat van lieverlee weer volgebouwd. Gelukkig wel met iets moois, met
dank aan ‘Hart van Grave’ en Crepain. De gedenksteen van Ficq, waarvan iedere
fractie zich onlangs het geestelijk eigendom toerekende, die gedenksteen zou
gewoon tot puin zijn vermalen, als Jan Timmermans zich er niet over ontfermd had.
De prenten in de gangen van het oude stadhuis idem dito. De monumentale historische
meubels van de trouwzaal, voorheen de schepenzaal, zijn een paar jaar
blootgesteld geweest aan ijs en weder, omdat kennelijk geen mens op het stadhuis
zich geroepen voelde om er een hand naar uit te steken… 
Er zijn (gelukkig door
genoemde derden) ambitieuze plannen uitgevoerd maar ons gemeentebestuur heeft
al die tijd niet meegekregen dat daardoor ook een en ander in de directe
omgeving op orde moest worden gebracht. Grave ten voeten uit, al lulligheid wat
de klok slaat… Geen geld om nog iets te doen met wat Grave ooit glans en kleur
gaf in een wijde omtrek, het oude stadhuis. Beleid op z’n Graafs; we zien wel
waar het schip strandt. 
Het is inderdaad cynisch om het in zo’n
bestuursklimaat over ‘integriteit’ te willen hebben maar het is ontelbare malen
cynischer om, zoals onze politici willen en praktiseren, het daar maar niet
over te hebben. In een organisatie waar zo afzichtelijk aangeklooid wordt, kan
‘integriteit’ vanzelfsprekend niet anders zijn dan het tweede slachtoffer. Het
tweede, ná haar zusje, de openbaarheid van bestuur, en vóór het derde kind van
de rekening, de burger die het gelag betaalt. 

Een bestuurlijke janboel is een ultiem Goudland voor zaken als
vriendjespolitiek, mee-eten uit de gemeenteruif, machtsmisbruik, zelfverrijking
en wat er verder aan corruptie te koop is. Het is niet voor niets zo dat men
het er liever maar niet over heeft. Trefpunt, Wisseveld, Litjens… Nu komt er dan
weer zo’n klusje aan in Velp, in de Hanenstraat.

Integriteit zou je kunnen vergelijken met de
strepen op de weg. Als automobilist let je er niet echt bewust op maar om
veilig te rijden, moeten ze wel doorlopend in de hoeken van je zichtveld
aanwezig zijn en als het mistig is, zijn ze opeens je bakens. Een bestuurder of
politicus hoort zich op vergelijkbare wijze bezig te houden met zijn of haar
integriteit. Integriteit gaat over de begrenzing van wat je als politicus wel
of niet kunt maken. In veel gemeentes wordt dat zomaar opeens een hot item,
doordat bestuurders, precies zoals onze Graafse, daar eigenlijk geen boodschap
aan wilden hebben. En, zeg nou eerlijk, zou jij als burger, je hand ervoor in
het vuur durven steken dat het hier anders is.
De feiten liggen voor het oprapen, feiten die
wijzen in de richting van gebrek aan integer bestuur. Geheimen op geheimen
gestapeld, weigeren verantwoording af te leggen, überhaupt niet in staat zijn
om verantwoording af te leggen, omdat er niets gedocumenteerd kan worden. Wat
je ziet, is onbenul. Als Leo de Vreede daar heel terecht over schampert, wordt
hij politiek ondergekotst door wie zich in het kruis getast voelen. In steeds
meer gemeentes blijkt dat dit de voortekenen zijn van ‘stront aan de knikker’. 
Als hier die tijdbom straks ook barst, zijn al onze bestuurders debet aan de ellende. Eentje of een paar die
aantoonbaar ‘grensoverschrijdend’ bestuurd hebben en de meute die het niet heeft
willen of durven zien.  ‘Gelegenheid
geven’ heette dat vroeger, maar dan hadden ze het geloof ik over prostitutie.
Een integer 2013 toegewenst!  

Een gedachte over “Gastcolumn Ben Bongaards: Een integer 2013 toegewenst…

  • Rein Keereweer.

    Hallo Ben,

    Die gedenksteen van burgemeester Ficq zou niet vermalen zijn hoor! Jan Timmermans had zich er inderdaad over ontfermd IK was er al mee bezig toen het Gemeentehuis nog afgebroken moest worden

    met vriendelijke groet Rein Keereweer

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *