Het college van burgemeester en wethouders van de
gemeente Grave mocht niet beslissen over de uitbreiding van Scheepswerf
Grave. Dat blijkt uit het vonnis van de bestuursrechter van de rechtbank
in ’s-Hertogenbosch.

• College
  B&W Grave mocht niet beslissen over uitbreiding

Door
Erik van Huizen


Volgens
de rechtbank, die vorige week uitspraak deed, verklaarde het college een bezwaarschrift
van de scheepswerf ten onrechte niet-ontvankelijk en had het college het eerder
afgewezen verzoek om uitbreiding van de scheepswerf moeten doorsturen naar de
gemeenteraad.

In
september 2010 diende de scheepswerf een verzoek in om het bestemmingsplan te
wijzigen om de locatie aan de Maaskade in Grave uit te breiden voor de bouw van
135-meterschepen. Het college besloot in december 2010 geen medewerking te
verlenen. In december 2011 verklaarde het college het bezwaar van de
scheepswerf niet-ontvankelijk. Daartegen stelde de scheepswerf beroep in bij de
bestuursrechter.

De
uitspraak van de rechtbank lijkt mosterd na de maaltijd, maar de rechtbank
stelde dat de scheepswerf, ondanks haar faillissement, nog belang had bij een
uitspraak op het beroep vanwege een mogelijke doorstart.

Juridisch
besluit
De
rechtbank ziet de collegebeslissing van december 2010, in tegenstelling tot het
college van B&W, wel als een juridisch besluit. ‘Dat betekent dat het
bezwaar hiertegen ten onrechte niet-ontvankelijk is verklaard. Het beroep van
de scheepswerf is daarom gegrond. Door zelf afwijzend op het verzoek van de
scheepswerf te beslissen, is het college van B&W buiten zijn bevoegdheid
getreden. Het is immers aan de gemeenteraad te oordelen over verzoeken tot
wijzigingen in het bestemmingsplan. De rechtbank herroept het collegebesluit
van december 2010 en draagt het college op het verzoek om mogelijke
planologische uitbreiding van de scheepswerf door te sturen naar de
gemeenteraad.’

Geen
doorstart
Scheepswerf
Grave maakt echter geen doorstart. De bouw van twee 135-meterschepen onder een
nieuwe BV is volgens directeur Robert van Kessel niet meer mogelijk omdat er al
teveel financiële- en reputatieschade is aangericht. Hiermee valt definitief
het doek voor de scheepswerf.

De
bitterheid bij Van Kessel is groot. ‘Een dorpswethouder is blijkbaar in staat
een gezond bedrijf onnodig en onterecht kapot te maken. Hij hecht blijkbaar
geen enkel belang aan de 60 gezinnen die de dupe zijn van deze bizarre
gemeentelijke dwaling.’

Van
Kessel typeert de afgelopen maanden als ‘de meest turbulente periode uit zijn
werkzame leven’. ‘Vanaf 2007 ben ik bezig geweest onze milieuvergunning uit
1995 aan te passen voor een verruiming van de maximale lengte voor onze schepen
van 110 naar 135 meter. De provincie keurde in 2009 en 2010 onze aanvragen
goed. Beide keren wees de gemeente onze aanvragen af.

‘Overleg
tussen provincie, gemeente en werf mocht niet baten. Mijn laatste redmiddel was
mijn emotionele betoog tijdens een gemeenteraadsvergadering. Er was geen enkel
steekhoudend argument om ons de vergunning te weigeren. Op dat moment zag de
gemeenteraad blijkbaar de noodzaak en stemde met grote meerderheid in met
aanpassing van het bestemmingsplan. Probleem opgelost, dacht ik.’

Raadsel
De
wethouder besloot echter 7 februari de motie van de raad niet uit te voeren.
‘Daarmee was er geen zicht meer op legalisatie en gedogen was niet meer
mogelijk. Saillant detail is dat de 110-meterbegrenzing niet in het bestemmingsplan
stond en daar ook niet thuishoort. De wethouder had dus zijn eigen argument
gecreëerd om de vergunning te weigeren. Waarom blijft een groot raadsel.

‘Vanwege
gebrek aan andere opdrachten, moest ik 5 april ontslag voor het personeel
aanvragen. Dit leidde uiteindelijk tot het faillissement. De bewindvoerder heeft
nog grote druk uitgeoefend op de gemeente om alsnog de bouw van 135-meterschepen
toe te staan. Op 8 mei is ’s middags werd echter faillissement verleend, de
gemeenteraad verleende ’s avonds alsnog toestemming. Helaas te laat.’

Desastreus
Toen
duidelijk werd dat de werf als geheel niet verder kon, bekeek Van Kessel nog
een mogelijke her- of doorstart. 

Conclusie was dat alleen voor de tekenaars
voldoende werk te vinden was. 

‘Vandaar de oprichting van 3D Ship Engineering
BV. 


Ik ben me er terdege van bewust dat mensen en bedrijven schade ondervinden
van het faillissement. Uit alle macht heb ik geprobeerd dit desastreuze
scenario te voorkomen. Helaas is het mij niet gelukt.’ 


Bron: Schuttevaer.