Proficiat Ton Verhaak; vertolkt door Ben Bongaards

Uit mijn archief; Ton als inspreekster  bij een raadsvergadering.

Ton Verhaak. 

Het is al weer een paar jaar geleden dat je Ton geregeld tegenkwam in Grave.

Met haar tengere lijf belichaamde zij in die dagen het plaatselijk ouderenwerk en het leek alsof ze dag en nacht bezig was met wat je haar levenswerk zou kunnen noemen. Of haar kindje, als je zag met hoeveel liefde en zorg ze het omringde.

Ton Verhaak; de eerste indruk is die van een wat ongenaakbare vrouw. Pas als je haar wat beter kent, ontdek je dat die indruk niet klopt. Dat zie je vaker bij mensen; ze gaan helemaal voor de taak die ze zichzelf gesteld hebben en hebben er geen behoefte om zelf gezien te worden. 

Voor Ton was het vanzelfsprekend wat ze deed en was het eveneens vanzelfsprekend dat ze daarvoor het onderste uit de kan wilde. 

In de loop van de voorbije 20 jaar heb ik enkele keren intensief met Ton samengewerkt. Het ging dan meestal om de huisvesting van activiteiten voor senioren in Grave en zijn dorpen. 

Het is me daarbij steeds opgevallen hoe kundig en doelgericht ze de belangen van de senioren behartigde maar nog meer dat ze uitstekend kon luisteren en van meet af aan oog had voor de belangen van mensen met wie ze in gesprek was of in onderhandeling. 

Je had als haar gesprekspartner steeds het idee dat je samen aan hetzelfde eind van het touw trok. Een heel aangename ervaring en een vruchtbare bodem voor goede samenwerking. 

In die zin is Ton van onschatbare waarde voor het ouderenwerk.

Het heeft hare majesteit al enkele jaren geleden al behaagd om haar hierom te eren. 

Nu heeft Grave haar onderscheiden met de erepenning van de stad. Het is fijn om dat te horen en het is zeker dat dit ook echt namens heel veel Gravenaren gebeurd is. 

Ton, proficiat! Je hebt het verdiend en hoe meer je ervan geniet, hoe liever het me is. 

Ben Bongaards; namens veel inwoners van Grave!!!