Grave Lokaal

Gastcolumn Ben Bongaards: Continuing story: Scheepswerf Grave

De bewindvoerder van de onder surseance
verkerende scheepswerf heeft de voorbije weken vastgesteld dat een doorstart
goed haalbaar is en is nu op voortvarende manier bezig om het gemeentebestuur
zo ver te krijgen dat daar ook enige politieke wil en ambitie gaan groeien. Remco
Michielsen, zo heet hij, heeft het bureau BRO in de arm genomen om op een rij
te zetten in hoeverre de werf bestemmingsplantechnisch in te passen is. 
Zoals u
weet, heeft de gemeente een overjarig bestemmingsplan uit de la opgediepte dat,
als schoolvoorbeeld van oude wijn in nieuwe zakken, weer ‘geactualiseerd’
wordt/is. Daarin moet ook de scheepswerf een ruimtelijk kader krijgen. Het gaat
dan om de inmiddels bekende 110 of 135 meter, de oude en nieuwe maximale
lengte, en om het gegeven dat de werf helemaal niet uitgebreid hoeft te worden
om de schepen te kunnen bouwen. Reders gaan voor die maximale lengte, omdat ze
zoveel mogelijk passagiers willen kunnen accommoderen. De norm van 110 meter is
een paar jaar geleden overigens zo onnozel gekozen, dat de gemeente intussen
alweer vergeten is dat dat gedaan is om de omwonenden blij te maken. Met een
dooie mus, zo blijkt  overduidelijk
Naast deze technische zaken speelt de termijn waarop gedacht moet en kan
worden. Een termijn van rond de twee jaar biedt het bedrijf niet genoeg adem om
echt over de toekomst na te kunnen denken. Bovendien moet het bedrijf binnen de
beperkte ruimte die er is, zoveel mogelijk armslag krijgen om goed in te kunnen
spelen op de zeer vraaggestuurde markt. 
En op dat punt schuren de plannen van
gemeente en werf eigenlijk het meest. De gemeente wil de werf daar zo snel
mogelijk weg hebben; de werf wil uiteraard ook best weg maar wil en kan pas
verhuizen als zij zich die investering kan veroorloven. In de marge speelt namelijk
een rol dat de werf op een onmogelijke plek is gesitueerd en dat die plek zeker
niet toekomstbestendig is. Omdat dit het geval is en omdat Grave er graag die
boulevard zou aanleggen, kwam het de gemeente niet ongelegen wanneer de werf
het loodje zou leggen. Inmiddels is er echter  zoveel gepasseerd dat de gemeente, zeker
officieel, de koers heeft bijgesteld. 

De bewindvoerder is daar heel ver in gegaan door wat er in Grave vooral
ontbreekt, beleid, op een presenteerblad aan te bieden, verzorgd door een bureau,
BRO, dat al vaker zaken met de gemeente heeft gedaan. Waarschijnlijk heeft hij
dat ook gedaan omdat de factor tijd heel kritisch is en hij de gemeente dit
argument uit handen heeft moeten slaan. De gemeente heeft tot nu toe vaak gewed
op het paard van de koude sanering, omdat zij geen vertrouwen had in de
toekomst van de werf. In haar hart wist ze immers maar al te goed dat die mede
in haar handen lag en dat ze haar doel kon bereiken door traineren en
treuzelen. Dat is het beleidsinstrument bij uitstek van bestuurlijk Grave
geworden.   
Door de studie aan te leveren, slaat de bewindvoerder de gemeente dus een
belangrijke troef uit handen en plaatst hij haar voor een voldongen feit: ‘aan
het werk gvd’. Peper in de bestuurlijke derrière.  Dat heeft gewerkt. 

Vanavond (dinsdag 8 mei)
wordt het voorstel in de raad besproken. Een hele prestatie als je ziet wat
voor heksentoer het is voor ons college en onze vrienden van de coalitie om de
noodzakelijke stukken op tijd op de agenda te krijgen (lees weblog van Leo de
Vreede) en ze daar op te houden.
Per saldo gaat het voor 60 mensen (of eigenlijk 20?) om het verschil tussen
werk of geen werk, voor de werf om haar naakte bestaan en voor de gemeente om
haar politiek gezicht. Voor beide laatste staat daarmee ook de
geloofwaardigheid op het spel. 
Overigens blijkt uit alles dat de bewindvoerder zich geen appels voor citroenen
laat verkopen en dat hij het straks de gemeente flink in zal peperen als ze
niet levert. Met alle kosten van dien. In die zin werkt die bewindvoerder dus ook
voor ons. 
Uiteindelijk zijn wij belastingbetalers immers vaak het haasje sinds
de gemeente in staat van ontbinding verkeert.
Ik vond het wel heel bedenkelijk dat het bedrijf zijn faillissement aankondigt
op het moment dat de raad over het voorstel moet beslissen. En heel zuur is de
motivering (volgens De Gelderlander). Die komt erop neer dat de werkgever zijn
personeel het vakantiegeld door de neus wil boren over het voorbije jaar. Aan
beide zijden wordt het spel erg onbeholpen gespeeld.

2 gedachten over “Gastcolumn Ben Bongaards: Continuing story: Scheepswerf Grave

  • Bij ontslag van hoeveel mensen wordt iets serieus of ernstig genoemd?
    Er is geproken/geschreven over tenminste 20 mensen. Over 2uurtjes krijgen er inderdaad minstens 20, maar om precies te zijn 60 mensen hun ontslagbrief. Hiervan zaten er 8 jongeren ook nog in een leertraject! Er zijn 12 zeer ervaren mensen bij boven de 50jaar.Uit de gemeente grave zijn er 22 mensen. Binnen een straal van 10 km komen er nog eens 22 mensen bij, die nagenoeg allemaal op het fietsje konden komen. Helaas, het mag niet meer zo zijn.
    Verdere uitholling is een feit, gerealiseerd door mensen die HELEMAAL niets hebben met de Gemeente Grave. Zij komen van verre om de zken te vullen en zeer doelsteffend zand te strooien in de ogen van de coalitie en alle inwoners van Grave. SLAAP ZACHT.

    Beantwoorden
  • Dit noemen ze nou de welbekende: sterfhuisconstructie! En wie is de lachende derde?

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *