Kerst

Eerst was het: “Hé Freddy. Nu zeggen ze al: “Goedemorgen, stadsdichter.” Tenminste volgens Freddy Klooté, de stadsdichter (67) van Grave zelf, dan. Een jaar laat Klooté zich nu zo noemen. Want hij werd door de redactie van deze krant gekozen na een open sollicitatieprocedure. Eigenlijk is het Graafse stadsdichterschap een idee van de Graafse politiek. (Webmaster: KEERPUNT 2010 diende hierover een motie in die bijna unaniem werd aangenomen; burgemeester Wilma Delissen voerde de motie niet uit.) Het idee werd omarmd maar niet uitgevoerd. Tenminste niet door B en W, wel door De Gelderlander. Bij zijn aantreden fantaseerde Klooté nog over een groot bord aan de gevel vaan zijn huis: “Ssssst…Hier werkt de stadsdichter”. Maar het blijkt helemaal niet nodig, zegt hij nu, een jaar later.

“Het lijkt net of ik aan het opscheppen ben, maar in de bieb en de supermarkt zeggen de mensen echt dat ze het graag lezen. En ze maken dus van die opmerkingen, hè. Dan sta ik in de deuropening in mijn ochtendjas iemand uit te zwaaien, en dan zegt zo’n lezer: “Ja, zie je wel, die stadsdichters maken het altijd laat”. Klooté’ s eerste gedicht water verscheen in januari in deze krant, en ging over de hoge waterstand van de Maas. de eerste strofen zijn typisch Klooteësk, mogen we nu misschien wel zeggen:

Sindsdien dichtte hij wanneer de actualiteit er om schreeuwde, zoals bij Graves blinde carnavalsprins en over het stadhuis. En voor overleden Gravenaren. Die laatste categorie gedichten stond niet in de krant, maar schreef hij op verzoek van de nabestaanden. “Heel mooi”. Dat geldt voor het stadsdichterschap ook, zegt hij. “Van mij had het iedere maand wel gemogen”.