Grave Lokaal

Graafs icoon Riek Lamers plotseling in de nacht van zaterdag op zondag overleden.

Carnaval 2010; prijsuitreiking.
Overleg met de wijkraden in Esterade.
Op de achtergrond, en toch aanwezig.

Ze had een inloophuis. Had zowat alle Graafse verjaardagen op een rijtje. En overal was ze bij, in Grave. Op de achtergrond, maar altijd zichtbaar. Riek Lamers overleed afgelopen weekend.

Een feestje. Vrijdag 2 december. Ja, dat leek Riek Lamers (79) wel wat. Wat? Waren de anderen het alweer vergeten, dat carnavalsvereniging De Jeppers die dag 45 jaar bestaat? Riek Lamers niet. Natuurlijk niet. Haar agenda stond vol met cirkels. Ze wist wie wanneer geboren was. Twee vrienden nodigde ze eens uit vanwege het dertigjarig bestaan van hun vriendschap. En als een zoon of dochter van een (verre) bekende geslaagd was, ging ze een cadeautje brengen. En het jaar erop dacht ze er dan weer aan: weet je nog, vorig jaar? Vond ze attent. Nu zou er dus dat  feestje van De Jeppers zijn. Bij haar thuis natuurlijk. Want daar was jarenlang ook het clubhuis van de carnavalsvereniging (die ze oprichtte) Maakt het uit? Natuurlijk niet. Iedereen in De Graaf was welkom bij haar. Het huis van Riek was een soort inloophuis. Riek kende iedereen. Iedereen kende Riek. 
Riek Lamers was dus een bekende Gravin, al groeide ze op in Beuningen. Ze verhuisde met haar man Piet. Eigenlijk heet ze Hendriks. Pas stond ze nog trots in de huis-aan-huiskrant, vanwege de geboorte van haar achterkleinkind. Voor sommigen was ze die mevrouw in die groene of gele Daf Turbo, waarin ze groene of gele postpakketjes naar Gassel of Escharen bracht. Maar ze zat ook bij de huurdersvereniging van Mooiland Maasland, bij de wijkraad, bij de schoonmaakploeg van de Sint Elisabethkerk.
Overal bleef ze een beetje op de achtergrond. Al kon ze haar mening goed verdedigen. Fel, zelfs. Want  zo kon ze zijn: eigenwijs, soms een beetje chaotisch. Ze kwakkelde de laatste tijd een beetje met haar gezondheid. De gemeente had op haar verzoek al eens een lantaarnpaal 40 centimeter verzet, voor een beter zicht in de Sint Jorisstraat. Maar niemand die zich echt zorgen maakte. Riek was er gewoon. Tot zondag. Een feestje, vrijdag. Dat leek haar leuk. Iedereen weer even bij elkaar. Helaas. Het gaat niet door. D’r is een begrafenis. De hare.
Bron: de Gelderlander/Maasland/30 november 2011.
Het Jeppersgala in 2010.
1932-2011
 
In Memoriam Riek Lamers
 
Zaterdagnacht is Riek Lamers-Hendriks overleden, 
beter bekend als Riek Lamers.
Tot 1954 woonde Riek in Beuningen en in dat jaar trouwde ze met 
de Gravenaar Piet Lamers.
Vanaf dat moment woonde Riek met haar man Piet in de St Jorisstraat in Grave.
Riek werd een echt Graafs figuur. Riek kende iedereen en iedereen kende Riek.

Riek hield van feesten en partijen en haar levensmotto was: 
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.
Zij was dan ook op 2 december 1966 een van de oprichters van 
carnavalsclub De Jeppers.
Jarenlang was het woonadres van Riek het clubhuis van De Jeppers.

Ook was ze lange tijd een artiest van formaat tijdens de jaarlijkse 
pronkzittingen van carnavalsvereniging Pothuusburg.
Haar lied De Zwabber is wat dat betreft nog altijd een hoogtepunt 
in haar artiestencarriere.
Ondanks haar hoge leeftijd was zij nog elk jaar deelnemer aan 
de Pothuusburgse Carnavalsoptocht.

Riek was zeer begaan met het Graafse wel en wee en iedereen kende 
haar ook vanwege haar enorme gastvrijheid.
Men was altijd welkom in haar huis in de St. Jorisstraat voor 
een kop koffie of een praatje.
Als je met Riek bevriend was betekende dit een vriendschap voor het leven.

Jarenlang reed Riek in haar Daf turbo rond om voor PTT post 
brieven en pakketjes te bezorgen in de kerkdorpen.
Ook behoorde Riek jarenlang tot de vaste schoonmaakploeg 
van de St.-Elisabethkerk, waarbij het koper poetsen 
nooit haar sterkste punt was.
In veel commissies van diverse verenigingen heeft Riek 
wel eens plaatsgenomen, 
daarbij nooit een blad voor de mond nemend en altijd recht door zee, 
als het om haar mening ging.
Een groot aantal jaren was Riek bestuurslid van 
de Huurdersvereniging Grave 
en ook in de Wijkraad Grave Stad heeft ze haar steentje bijgedragen.
Riek hield niet van opsmuk en dikdoenerij: 
Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.

Ze was het middelpunt van haar gezin. Haar kinderen, 
klein- en achterkleinkinderen waren alles voor haar.
Attent als ze was, was er altijd een cadeautje voor een verjaardag, 
jubileum of examen voor familie vrienden en bekenden.

Kortom de Graaf verliest met haar overlijden een markant Graafs figuur,
die – ondanks haar zwabber – nog genoeg stof tot herinneringen achterlaat.

Een gedachte over “Graafs icoon Riek Lamers plotseling in de nacht van zaterdag op zondag overleden.

  • Zoon van de Sterrepe

    Ik sprak laatst nog een dochter van Riek op een ongewone plaats.
    Herinneringen opgehaald, Riek wist inderdaad vaal van velen uut de Graaf.
    De zwabber, zo blijf ik Riek herinneren en dan is het vanuit mijn jeugdjaren in de Graaf.
    Riek, heb het goed daarboven, meej al die andere Gravenaren.

    Beantwoorden

Laat een antwoord achter aan Zoon van de Sterrepe Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *