Graafs icoon Riek Lamers plotseling in de nacht van zaterdag op zondag overleden.
Carnaval 2010; prijsuitreiking. |
Overleg met de wijkraden in Esterade. |
Het Jeppersgala in 2010. |
In Memoriam Riek Lamers
Zaterdagnacht is Riek Lamers-Hendriks overleden,
beter bekend als Riek Lamers.
Tot 1954 woonde Riek in Beuningen en in dat jaar trouwde ze met
de Gravenaar Piet Lamers.
Vanaf dat moment woonde Riek met haar man Piet in de St Jorisstraat in Grave.
Riek werd een echt Graafs figuur. Riek kende iedereen en iedereen kende Riek.
Riek hield van feesten en partijen en haar levensmotto was:
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.
Zij was dan ook op 2 december 1966 een van de oprichters van
carnavalsclub De Jeppers.
Jarenlang was het woonadres van Riek het clubhuis van De Jeppers.
Ook was ze lange tijd een artiest van formaat tijdens de jaarlijkse
pronkzittingen van carnavalsvereniging Pothuusburg.
Haar lied De Zwabber is wat dat betreft nog altijd een hoogtepunt
in haar artiestencarriere.
Ondanks haar hoge leeftijd was zij nog elk jaar deelnemer aan
de Pothuusburgse Carnavalsoptocht.
Riek was zeer begaan met het Graafse wel en wee en iedereen kende
haar ook vanwege haar enorme gastvrijheid.
Men was altijd welkom in haar huis in de St. Jorisstraat voor
een kop koffie of een praatje.
Als je met Riek bevriend was betekende dit een vriendschap voor het leven.
Jarenlang reed Riek in haar Daf turbo rond om voor PTT post
brieven en pakketjes te bezorgen in de kerkdorpen.
Ook behoorde Riek jarenlang tot de vaste schoonmaakploeg
van de St.-Elisabethkerk, waarbij het koper poetsen
nooit haar sterkste punt was.
In veel commissies van diverse verenigingen heeft Riek
wel eens plaatsgenomen,
daarbij nooit een blad voor de mond nemend en altijd recht door zee,
als het om haar mening ging.
Een groot aantal jaren was Riek bestuurslid van
de Huurdersvereniging Grave
en ook in de Wijkraad Grave Stad heeft ze haar steentje bijgedragen.
Riek hield niet van opsmuk en dikdoenerij:
Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.
Ze was het middelpunt van haar gezin. Haar kinderen,
klein- en achterkleinkinderen waren alles voor haar.
Attent als ze was, was er altijd een cadeautje voor een verjaardag,
jubileum of examen voor familie vrienden en bekenden.
Kortom de Graaf verliest met haar overlijden een markant Graafs figuur,
die – ondanks haar zwabber – nog genoeg stof tot herinneringen achterlaat.
Ik sprak laatst nog een dochter van Riek op een ongewone plaats.
Herinneringen opgehaald, Riek wist inderdaad vaal van velen uut de Graaf.
De zwabber, zo blijf ik Riek herinneren en dan is het vanuit mijn jeugdjaren in de Graaf.
Riek, heb het goed daarboven, meej al die andere Gravenaren.