KEERPUNT 2010 overweegt om dinsdag a.s. het presidium een extra raads vergadering te laten uitschrijven i.v.m. kwestie rond uitzetten asielzoekers

1b. Volgens de Gemeentewet kan een vijfde (3 leden) van de raad een schriftelijk verzoek aan de voorzitter doen om de raad bij elkaar te roepen. In het presidium komt dit morgen aan de orde. De fractie gaat dit verzoek indienen is na ampel overleg besloten!!!

2. De fractieleden overleggen maandag met spoed over deze kwestie o.a. met mevr. Visser uit Wijchen die vanmorgen brieven naar raad en college stuurden en de directeur van de Raamdonk  die het volgende bericht en verzoek stuurde:

3. Geachte heer Leurs, beste Jacques,

Ik zag op uw website (die ik als niet-Gravenaar trouw volg om op de hoogte te blijven van het laatste Graafse nieuws) dat u eerder deze week een artikel uit De Gelderlander plaatste over de dreigende uitzetting van het Afghaanse gezin Aslam Oria.

De kinderen van dit gezin, Lema en Marwa, zitten bij ons op school, op De Raamdonk. Aslam Oria, de vader, heeft er ruim 3 jaar geleden voor gekozen om Lema op De Raamdonk aan te melden en niet op de toenmalige AZC school Hartentwee om haar een kans te geven op een goede toekomst in Nederland. Inmiddels zit ook Marwa bij ons op school. Lema is inmiddels helemaal opgenomen op onze school en wordt als een reguliere leerling behandeld, dus zonder de extra hulp die de leerlingen die na de sluiting van Hartentwee bij ons op school zijn gekomen. Ze heeft die ook niet nodig, ze is een uitstekende leerling die, zoals dat genoemd wordt ‘verwesterd’  is. Ze is alleen nog te jong om voor dat ‘etiket’ in aanmerking te komen om asiel te krijgen.

In de bijlage leest u meer achtergrondinformatie over het gezin. Vreselijk wat ze al hebben meegemaakt, en er hangt een donkere wolk van uitzetting met fatale gevolgen voor in elk geval Aslam Oria boven de familie.

De kans is groot dat ze aanstaande donderdag het land worden uitgezet. Via een actie die loopt via de kerk uit Wijchen en hun advocaat is ons gevraagd mee te helpen om deze situatie bij de minister onder de aandacht te brengen. Door zo veel mogelijk mensen de brief (zie bijlage) te laten ondertekenen en op te sturen hopen zij de situatie uit te kunnen leggen en in elk geval uitzetting op korte termijn tegen te gaan.

Ik hoop dat u een bericht op uw website kunt plaatsen, zodat zo veel mogelijk mensen van deze actie op de hoogte zijn. De informatie is ook te lezen op onze website, http://www.deraamdonk.nl/ Daar zijn de brieven ook te downloaden. Mensen kunnen de ondertekende brief op school inleveren, wij zullen ervoor zorgen dat ze verstuurd worden.

Mocht u nog vragen hebben dan kunt u hierover gerust contact met mij opnemen.

Met vriendelijke groet,

Jeroen Ulijn

Directeur Basisschool De Raamdonk
Grave

______________________________________________
4. Brieven voor Aghaans gezin naar burgemeester

Vandaag bepalen de fractievoorzitters de agenda van de komende raadsvergaderingen. Fractievoorzitter Jacques Leurs van Keerpunt 2010 wil een extra raadsvergadering, gewijd aan dit onderwerp.

Ook basisschool De Raamdonk in Grave doet mee met een handtekeningenactie. De twee kinderen van het gezin zijn leerlingen van de school.

Bron: website de Gelderlander
_____________________________

5. Links naar enkele sites:

Dag Jacques,

De beloofde links:

www.tekenvoorrechtvaardigheidinnederland.nl/publicaties.html <x-excid://0D500000/jmp

:http:/www.tekenvoorrechtvaardigheidinnederland.nl/publicaties.html>

Ter info: wij hebben binnen onze platformgemeente een gezin wat ook uitgesloten is van pardon i.v.m. een Dublinclaim.
Gezin met 4 kinderen hebben we al 7 jaar onder onze hoede. Heeft een huis en gemeente betaalt (ons ) mee in de kosten. Ook afwachting van hoger beroep……(ingesteld trouwens door ND)
Burgemeester heeft contact met Leers etc. Dus heel betrokken!

met vriendelijke groet,

Caroline

Interkerkelijk Platform Kerk en Vluchteling Wijchen e.o.
Caroline Visser-van Dijck, coordinator
Aalsburg 24-126602 VX Wijchen

____________________________________________

6. Interkerkelijk Platform Kerk en Vluchteling Wijchen e.o.

Geachte leden van de gemeenteraad,
Ongetwijfeld heeft U in de Gelderlander van de afgelopen week, de Graafsche Courant en de Stadskrant, de berichtgeving over de familie Aslam Oria gelezen. Bijgaand ontvangt U een schrijven aan het College van B&W. Het is nog steeds mogelijk dat burgemeesters uitzettingen voorkomen. En dit gebeurt ook in heel Nederland. Grave heeft aangegeven heel graag een AZC binnen haar gemeentegrenzen te willen houden. We hebben u al eerder gevraagd om dan ook te zorgen voor mensen in extreem moeilijke situaties.

We vragen ook u als gemeenteraad om solidair te zijn met dit gezin en er bij het College van Burgemeester en Wethouders op aan te dringen dat de burgemeester in deze situatie gebruik maakt van haar bevoegdheid om de ontruiming die gepland staat voor donderdag 8 september a.s. op te schorten.

Hoogachtend,
Caroline Visser-van Dijck, coördinator.


———————————


7. College van Burgemeester en Wethouders

Onderwerp: uitzetting AZC familie Aslam Oria

Geachte leden van het College,
Ongetwijfeld heeft U in de Gelderlander van de afgelopen week, de Graafsche Courant en de Stadskrant, deberichtgeving over de familie Aslam Oria gelezen.

Ik heb de afgelopen week getracht om een afspraak te maken via het bestuurssecretariaat om hier persoonlijk met de waarnemend burgemeester over te spreken, maar tot een afspraak is het tot op heden niet gekomen.

Omdat de tijd dringt, de angst en spanning toenemen vraag ik u op deze manier toch uw aandacht.

In het AZC verblijft al jaren het gezin Aslam Oprai, vader en moeder en 2 in Nederland geboren kinderenvan 6en 4 jaar die naar de basisschool de Ramdonk gaan………

Aan U als college en met name het verzoek aan de burgemester om niet mee te werken aan deze ontruiming en toe te staan dat dit gezin het hoger beroep in de voor hen “veilige” omgeving van het AZC mag afwachten.

We doen niet vaak een beroep op u als college, maar om humanitaire redenen doen wij u dit verzoek. Vandaag is in alle Protestantse Kerken in Nederland voor dit gezin gebeden en zijn brieven getekend aan de minister.

We vertrouwen erop dat u als college ook geraakt wordt door dit schrijnende verhaal en dat u mee helpt om het gezin de uitspraak op het Hoger Beroep in het AZC Grave te laten afwachten.

_________________________________

8. Schrijfactie voor Afghaans gezin.

In het AZC Grave woont al 11 jaar de heer Aslam Oria. Een paar jaar later is zijn vrouw ook naar Nederland gekomen en hebben zij 2 prachtige dochters gekregen die nu 6 en 4 jaar zijn. Een toegift voor dit echtpaar die bij de aardbeving in Iran op 2e kerstdag in 2003 hun 4 kinderen verloor. De moeder en de 4 kinderen waren naar Iran gevlucht omdat ook zij vervolgd werden net als de man door de TALIBAN. Het gezin werd uitgesloten van de pardonregeling omdat de man gewerkt heeft voor de Afghaanse overheid en Nederland als enig lavan nd in Europa deze mensen allemaal, schoonmaker of wat ook) beschouwd als ongewenst vreemdeling en ze uitsluit van een vergunning.

Dit terwijl de mensen niet eens veroordeeld zijn door enige rechter.
Op dit moment loopt er een Hoger Beroep maar de Dienst Terugkeer en Vertrek wil dat het gezin naar Afghanistan lopende dit Hoger Beroep teruggaat naar Afghanistan, hetgeen niet kan omdat het gezin daar ernstig gevaar loopt.

De laatste tijd is door minster Leers wel bepaald dat verwesterde Afghaanse meisjes niet terug hoeven, maar deze kinderen zijn hier te jong voor. Als gezamenlijke diaconieën willen we ons hard maken voor dit gezin, samen met INLIA en Kerkinactie, die ook het overleg met minister Leers aangaan over de gezin. Aan u de vraag om de brief, verkrijgbaar in uw kerk, mee te nemen, te ondertekenen en op te sturen naar de minister. U mag het ook getekend aan uw platformvertegenwoordiger in uw kerk terug geven. We hopen hiermee te bereiken dat minister Leers gebruik maakt van zijn discretionaire bevoegdheid om dit gezin een verblijfsvergunning te geven.

Namens het platform, Caroline Visser, coördinator.

Wijchen, augustus 2011.

Onderwerp: verzoek tot gebruikmaking van discretionaire bevoegdheid van de verantwoordelijk minister t.b.v. dhr. Mohammad Aslam Oria (geboren 27-11-1971), mw. Rahela Babakarhel (geboren 31 mei 1971) en hun minderjarige dochters Lema (geboren 25 april 2005) en Marwa (geboren 26 augustus 2007)
Dossiernummer: 0005238063 en 0407070322.

Geachte heer Leers,
Graag wil ik U vragen gebruik te maken van uw discretionaire bevoegdheid en op basis  van humanitaire redenen het gezin Oria-Babkarhel en hun twee minderjarige kinderen een verblijfsvergunning te verstrekken.
Het gezin woont met hun beide dochters Lerma en Marwa van 6 en 4 jaar in het AZC Grave. Ongetwijfeld kent u hun dossier. Het betreft een gezin uit Afghanistan. Dhr. Oria is vanaf 2000 in Nederland, na een periode van detentie, martelingen door de Taliban etc . Zijn vrouw met 4 kinderen achterlatend in Kabul. Zijn vrouw is vanuit Afghanistan gevlucht naar Iran. Daar zijn hun 4 kinderen omgekomen bij de aardbeving in Bam. Uiteindelijk is zij haar man in wanhoop nagereisd naar Nederland en is hier aangekomen in juni 2004.

Een hereniging die heel moeilijk was omdat zij hem moest vertellen dat hun 4 kinderen waren omgekomen. Het gezin heeft ondanks alle rouw en verdriet in Nederland nog 2 dochters gekregen. Maar het verlies van hun 4 kinderen is voor beide ouders, naast de trauma’s die ze opgelopen hebben door de vervolgingen door de Taliban, enorm traumatiserend geweest en heeft geleid tot een ernstige posttraumatische stresstoornis bij beide ouders.

De vertegenwoordiger van het gezin, mr. J.J. Eizenga, heeft in juni 2011 Hoger Beroep ingesteld omdat de Rechtbank het ingestelde beroep heeft afgewezen. Het probleem is dat de heer 1F heeft tegengeworpen gekregen om reden van het feit dat hij een aantal jaren (voor 1997) gewerkt heeft bij het directoraat Logistiek van Ministerie van Staatsveiligheid. Hij is op geen enkele manier betrokken geweest bij militaire
activiteiten. Juist omdat hij dit niet wilde heeft hij deze baan geaccepteerd omdat hij hierdoor niet in militaire dienst hoefde. De Mujaheddin heeft later 72 werknemers van de staatsveiligheid en de partij gedood en geprobeerd om ook dhr. Oria te arresteren. Dit is niet gelukt, wel is zijn vader omgekomen. De problemen voor dhr. Oria werden erg groot. Uiteindelijk heeft hij een paar jaar in detentie doorgebracht met alle consequenties van dien en heeft hij kunnen ontsnappen, is naar Nederland gevlucht, zijn vrouw en 4 kinderen achterlatend. Hoewel begrijpelijk dat Nederland geen oorlogsmisdadigers toelaat, is er bij hem werkelijk geen sprake hiervan. Hij heeft alleen een administratieve functie gehad. Zijn vrouw en de in Nederland geboren kinderen zijn vanzelfsprekend helemaal nooit betrokken (geweest) bij “oorlogsmisdaden”.

Schrijnend………………………Schrijnend als je bedenkt dat hij juist om het slechte regime in Afghanistan vluchtte enhij nu 1F tegengeworpen krijgt.

Schrijnend als je kijkt in de ogen van deze ouders, die graag in vrede willen wonen en werken met hun in vrede nieuw geboren kinderen. Deze kinderen die nooit het verliesvan hun andere 4 kinderen goed kunnen maken.

Schrijnend als je in de ogen kijkt van de getraumatiseerde vrouw en moeder. Vier kinderen verloren en ondanks dat haar hoop in een toekomst in Nederland niet heeft verloren.

Schrijnend als je in de ogen van de man en vader kijkt. Al zo lang in Nederland, toegeleefd naar het Pardon en hiervan uitgesloten worden om reden van vermeende misdaden die hij nooit heeft begaan.

Schrijnend als je in de ogen van de kinderen kijkt. Deze meisjes zijn hier geboren, opgegroeid, naar een Nederlandse school gegaan en doen hartstochtelijk hun best om het allemaal zo goed mogelijk te doen.

U heeft als minister de discretionaire bevoegdheid om dit gezin op basis van schrijnendheid een verblijfsvergunning te verstrekken. Het gezin is ten einde raad: getraumatiseerd, geen pardon, nergens heen kunnen en niet terug kunnen naar hun onveilige vaderland.

Als kerken zijn wij bij dit gezin betrokken, proberen hen bij te staan, maar het lijkt onbegonnen werk. Zoals het nu lijkt bent u de enige die ervoor kan zorgen dat er weer toekomst voor hen is. Toekomst voor de ouders, maar zeker voor de kinderen. Kinderen die niets aan de hele situatie kunnen doen en de dupe zijn van allerlei beleid waar zij niets van snappen.

Als minister kunt u door gebruikmaking van uw discretionaire bevoegdheid op basis van humanitaire redenen een eind maken aan alle angst en onzekerheid door dit getraumatiseerde gezin een verblijfsvergunning te geven en hiermee weer een toekomst. Mijn vraag is zou u dit willen doen?

Hoogachtend,
Mevr. Visser