Jeannette/Jacques
 |
| Jeannette, bedolven onder vele bloemen, ligt op de Algemene Begraafplaats begraven achter het graf van haar ouders Cato en Harry Kersten. Lieve mensen,
mede namens Maarten, Yvette, Koen en Stephanie, iedereen bedankt voor alles wat jullie voor ons gedaan en betekent hebben vooral vanaf 6 december 2010. Jeannette kreeg op die datum, wat nu achteraf bleek, toen haar eerste klachten. Deze 125 dagen zijn als zittend in een rollercoaster door ons beleefd. Terwijl ik dit aan het weblog toevoeg ligt Morris uit Wijchen uit te rusten van het uitlaten vandaag. De postbode stopt weer tientallen condeleances in de brievenbus.
In de Goede Week van Palmzondag met nieuwe palmtakjes bij de Capucijnen, Witte Donderdag met een bezoek aan Gouda waar The Passion zich afspeelt, Goede Vrijdag met Matteus Passion op t.v. en de Kruisweg in de St.Elisabeth en in Rome, Paaszaterdag met een kampioenschap van Demi in Gassel en de Paaswake in Grave of Boekel, en Pasen in Grave, Dordrecht en Utrecht is er veel tijd om aan het overlijden van Jeannette en Christus te denken.
Lijden, sterven en verrijzenis. 
Alex van Megen, de voorganger van de Avondwake, zei het zo treffend:
Jeannette heeft de regie tot het allerlaatste moment stevig in handen gehad. En ik durf hier te stellen dat ze de dood recht in zijn gitzwarte ogen gekeken heeft. Dat getuigt van ontzettend veel moed. Hoeveel mensen lopen er niet voor weg? Ik kan wel meegaan met wat jullie op de rouwkaart schreven: “Noodgedwongen heeft ze, helaas, de strijd tegen een hersentumor moeten opgeven.”
‘Noodgedwongen opgeven’ is iets anders dan ‘verliezen’.
Jeannette heeft, denk ik, juist door de dood in de ogen te kijken, laten zien dat de liefde groter is. Sterker. Haar enorme kracht school juist in de liefde.
Later volgen de teksten van de Avondwake, Uitvaartmis en Bidprentje. Jacques
Door op de foto te klikken krijgt U een beeldvullende afbeelding. |