Googlealert over Jan des Bouvrie zorgt voor aandacht in de media.

Woorden. Jan des Bouvrie kon er dinsdag niet zoveel mee. Hij vertelde de Graafse politiek over zijn plannen voor Het Arsenaal. Overtuigend was het niet, vond de raad. Waarop hij met verheven stem vanaf de publieke tribune ging meepraten. Riep hij? Ja, hij riep. En hij liep. Weg. Boos. Nou ja, riep. Eigenlijk liep jij “briesend van woede de zaal uit,” meldt de Telegraaf een dag later. En de zin “schandalig is het” eindigde niet met een punt zoals wij noteerden, nee, Jan had er een uitroepteken bij bedoeld! Sterker nog, volgens Primeurjagers.nl was Jan “woedend”. Nee, zegt ShowbizNewz.nl: Jan brulde! Woest!

Vooruit laten we eerlijk zijn. We zijn wat bescheiden geweest. Jan liep de zaal niet uit. En hij verhief zijn stem ook niet. Nee.

Je kon het adertje op de slaap al de hele avond zien kloppen. Jans nagels priemden diep in de armleuning. Het hoofd werd rood, donkerrood. Jan ging sneller ademhalen. Schoof met zijn leren schoenen over het parket. Tot hij iemand hoorde zeggen dat het Arsenaal in elkaar zakte als een slagroomtaart die te lang buiten de koelkast heeft gestaan. (Webmaster/fractievoorzitter: als oud-bakker leek me dat een mooie vergelijking!)

Toen hield hij het niet meer. Geen woorden, maar daden , dacht Jan. Hij stond op, smeet zijn kop koffie met schotel en al door de zaal, en zag het witte porselein in scherven over de vloer glijden. Koffie sijpelde in strepen over de ramen. Jan pakte zijn stoel en sloeg de ijzeren poten krom op het gemeentelijk marmer. Hij greep de hamer uit de klauwen van de voorzitter, en voelde hoe het hout zijn klamme handen verliet voor een nekel vlucht naar het hoofd van de wethouder.

Bam! Tussen de ogen. Bloedspetters op de roomkleurige gordijnen.Die hadden toch al wit moeten zijn, vond Jan, en hij riep: “Schandalig is het!”

Zo is het gegaan. Met uitroeptekens. Veel uitroeptekens. Maar ja. Dat zet je toch niet in de krant?