Boze collega van Wilma Delissen op gemeenteraad van de buren; ter lering en…
Boos? Ja!!
Als je, zoals ik, al wat langer meeloopt in het openbaar bestuur, weet je dat het belangrijk is om verstandig om te gaan met je emoties. Natuurlijk zijn er regelmatig situaties waarin je van binnen emotie merkt. Je zou wel een boze reactie willen geven, maar je weet dat het averechts werkt. De rol van een burgemeester is nu eenmaal vaak die van bemiddelaar. Zaken niet op de spits drijven. Proberen om dingen die gebeuren of gezegd worden, niet op je persoon te betrekken. Evenwichtig blijven, rustig en weloverwogen. Wel duidelijk zijn. De juiste verwachtingen proberen te scheppen, maar altijd proberen om niet emotioneel te reageren. Dat helpt de zaak niet, daar wordt je niet voor ingehuurd als burgemeester.
De laatste weken is dat anders. Ik merk dat ik gewoon vreselijk boos ben en dat ik er ook behoefte aan heb die boosheid te laten merken. Even niet tactisch zijn, maar gewoon boos op de buren, boos op Menterwolde.
Na twee jaar voorbereiding zei de gemeenteraad van Menterwolde op 3 december “nee” tegen de voorstellen voor samenvoeging van de ambtelijke organisaties van Menterwolde, Pekela en Veendam (MPV). Is dat niet gewoon een goed democratisch recht van Menterwolde? Ja, natuurlijk, uiteindelijk wel. Elke gemeenteraad heeft het recht op zijn eigen beslissing. Waarom dan zo boos??
Dat zit hem in de manier waarop…..
Een korte terugblik.
Gemeenten in Nederland worstelen al jarenlang met de vraag wat de ideale schaal is om optimaal te kunnen functioneren. Daarbij gaat het, in de kern, om de vraag hoe gemeenten de beste kwaliteit voor hun burgers kunnen leveren, tegen de laagst mogelijke kosten. Per slot van rekening is elke cent die een gemeente uitgeeft belastinggeld van de burger. Belastinggeld behoor je verantwoord te besteden.
In veel delen van het land heeft dat geleid tot sterke schaalvergroting van gemeenten. Ook in Groningen is door de Vereniging Groninger Gemeenten een discussie gestart over de vraag hoe gemeenten zich kunnen versterken. Alle gemeenten hebben meegedaan aan een onderzoek waarbij de bestuurskracht van de gemeente in kaart is gebracht. Gezamenlijk hebben de Groningse gemeente en de provincie de Groningen geconstateerd dat, om op de langere termijn kwaliteit te kunnen leveren, schaalvergroting onvermijdelijk is.
De gemeenten Menterwolde, Pekela, Veendam en een tijd lang ook Bellingwedde zijn serieus aan de slag gegaan om een antwoord te vinden op de vraag hoe je de kwaliteit kunt verbeteren zonder de bestuurlijke zelfstandigheid op te geven. Twee jaar lang hebben we daar over gesproken, gepuzzeld, tussentijdse besluiten genomen. Uiteindelijk hebben we een model ontwikkeld dat vrijwel uniek was voor Nederland. Drie zelfstandige gemeentebesturen die een gezamenlijke ambtelijke organisatie in het leven zouden roepen. Hoge kwaliteit tegen relatief lage kosten. Kansen voor gemeentebesturen om hun eigen beleidsaccenten te kunnen blijven leggen. De garantie naar burgers dat de dienstverlening dicht bij huis, in de bestaande gemeentehuizen geleverd zou worden. Betere kwaliteit voor burgers tegen lagere kosten dan je als zelfstandige gemeente zou kunnen leveren. Ontwikkelingskansen voor medewerkers: een grotere organisatie met meer carrière mogelijkheden.
In juni hebben de gezamenlijke colleges van B&W geconstateerd dat er een rapport op tafel lag, dat volledig aansloot bij de wensen die de drie gemeenteraden in een eerder stadium op tafel hadden gelegd. De ondernemingsraden van de gemeenten en het Georganiseerd Overleg met de vakbonden konden instemmen met de voorstellen. De raad van Veendam ging akkoord. De raad van Pekela ging akkoord. De raad van Menterwolde stelde uit…… oktober, november, december en zei ” nee”.
Mogen ze dat? Ja!
Mogen de partners daar boos over zijn? Ja, want dit besluit had de gemeenteraad van Menterwolde ook twee jaar daarvoor kunnen nemen. Dan hadden we veel geld en menselijke energie bespaard.
Boos? Ja, want de gemeenteraad van Menterwolde deed net alsof ze nee zei, om daarmee geld uit te sparen, terwijl de werkelijkheid is (en dat wist men) dat dit besluit de burgers van Menterwolde op den duur veel geld gaat kosten.
Boos? Ja, want, naar verluid vond wethouder Ploeger het niet nodig om de raadsvergadering bij te wonen, omdat het niet over “zijn portefeuille” ging. Dat is echt je partners op hun ziel trappen.
Boos? Ja, omdat Menterwolde vervolgens de zwarte piet niet bij zichzelf zoekt, maar bij de partners probeert te leggen.
Boos dus en gefrustreerd. Heerlijk om je een keer helemaal te laten gaan.
En hoe nu verder? Diep ademhalen, en doorgaan. Gewoon weer een verstandige burgemeester worden. Blijven geloven dat samenwerking kansen biedt voor ons gebied, maar dan wel met betrouwbare partners.
Ab Meijerman