Feestverlichting; commentaar opiniepagina de Gelderlander.

Meeliften, noemde Graveon-voorzitter Paul Bakers het. Zijn Graafse ondernemersvereniging ziet de belangstelling onder winkeliers om mee te betalen aan de jaarlijkse feestverlichting in de binnenstad al jaren afnemen.

Vooruit, de leden van Graveon betalen mee, maar als er een vrijwillige bijdrage gevraagd wordt aan de andere winkeliers en ondernemers in het stadje, wordt het akelig stil.

Laat dan maar zitten, zegt de vereniging daarom, nu ook de gemeente niet bijdraagt. Dan maar geen feestverlichting meer. Wie niet horen wil, moet maar voelen.

Dat daarbij een term als meeliften zonder schroom gebruikt wordt, zegt iets over de frustratie van de ondernmersvereniging die van Grave als winkelstadje graag iets moois wil maken en daar op deze manier nooit in slaagt.

De winkelier die de beurs gesloten houdt, zal daar best zo zijn redenen voor hebben. “Het licht gaat pas aan als de eerste winkels de deuren alweer sluiten”, bijvoorbeeld.

Het lijkt op het eerste oog een redelijk argument om niet mee te betalen.

Waarom investeren in iets waar je niet direct profijt van hebt?

Toch is dat argument van de niet-betalende winkelier te kort door de bocht. Sterker: het is een defensieve houding die je niet verwacht van iemand die zich ondernemer noemt.

Wie wel meebetaalt aan feestverlichting investeert namelijk in een sfeervolle binnenstad, waar mensen bij daglicht graag nog eens terugkomen. Donkere, verlaten straten met gesloten deuren nodigen er in ieder geval niet toe uit.

Van een ondernemer mag best meer initiatief verwacht worden. Ook als de gemeente afhaakt. Door te klagen en met de vinger naar een ander te wijzen, zal het in ieder geval nooit iets worden met Grave.

Bron: de Gelderlander redactie Boxmeer.