Besloten besluiten,

Commentaar/opinie/de Gelderlander/Maasland/2009-09-26

Weer moest Harry Opsteegh van Grave “sorry” zeggen. Sorry omdat hij in deze krant plannen onthulde om het asielzoekerscentrum naar een oud bedrijventerrein te verhuizen. Dat had geheim moeten blijven, omdat er tijdens een besloten raadsvergadering over was gesproken. Opsteegh was dat even vergeten, en excuseerde zich daarvoor. Waarna burgemeester Wilma Delissen af zag van een strafrechtelijke onderzoek wegens lekken. Omdat de “gemeentelijke belangen niet direct geschaad zijn’.

Toch wezen veel raadsleden bij een discussie over geheimhouding, afgelopen dinsdag, als in een reflex met beschuldigende vingers naar de “lekkende” wethouder. Sommigen eisten aangifte of aftreden.

Natuurlijk, het is in Grave niet voor het eerst dat geheime informatie (al dan niet via wethouder Opsteegh) in de krantenkolommen belandt. Maar dat voorkomen kan ook op een andere manier dan ordinair de poten onder wethoudersstoelen door te zagen.

De oplossing ligt besloten in het antwoord van de burgemeester. Want waarom wordt een onderwerp in beslotenheid besproken als het in de openbaarheid de gemeentebelangen niet schaadt?

Achter gesloten deuren vergaderen voedt de populaire opvatting dat volkvertegenwoordigers slechts in achterkamertjes regeren en zich verre van openbare besluitvorming houden. Niet doen dus, als het niet noodzakelijk is.

Hier ligt een taak voor de raad en met name haar voorzitter, de burgemeester dus. Vergader toch gewoon met de deuren open. Dan kan iedereen zich na afloop nog herinneren welk gespreksonderwep taboe is en welk niet. Dan hoeft het college zich ook niet zo vaak te verontschuldigen.