Al wachtend de wanhoop voorbij.

Bedrijven op Wisseveld hebben meer verleden dan toekomst, zou je zeggen. Ooit, weten de plaatselijke ondernemers, moeten ze plaats maken. Maar wanneer?

Het probleem rond het Hart van Grave lijkt opgelost. Maar hoe zit het met dat andere grote project in Grave, Wisseveld? Dit najaar moet er duidelijkheid komen.

30.600.000 euro

Het mogelijke verlies op het project. Twee externe bureaus berekenden afgelopen oktober de financiele risico’s van het project Wisseveld. Dit bedrag is een doemscenario. De helft ervan is voor risico van de gemeente Grave.

“Ach misschien is Grave niet rijp voor dit soort projecten”.

Platgooien en er iets moois van maken. Dat wil hij, en dat wil de gemeente. Hij ondernemer Rene de Waal, wil zijn bedrijf in gokkasten opknappen. En de gemeente Grave, wil het verdorven industrieterrein opknappen. Toch is er al jaren niets veranderd op Wisseveld, een dor oerwoud van puin en onkruid omarmd door Maas en Arnoud van Gelderweg. Het is nu nog een verlopen industrieterrein, en een nieuwe woonwijk moet het worden. Ooit. Afgelopen najaar bleek namelijk dat de gemeente Grave met de huidige plannen een miljoenenverlies zou lijden op het project.

Grave onderzoekt nu of het toch uitgeveord kan worden. En zo ja. hoe dan. Een deel van de oplossing is misschien de verhuizing van het asielzoekerscentrumvan de Generaal de Bonskazerne in Velp naar het terrein, waar de gemeente over onderhandelt met het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA). De rest van het project wordt opgeknipt in vijf fases.

In het najaar komen burgemeester en wethouders met een voorstel waarover de gemeenteraad dan weer een besluit neemt. In afwachting van heldere toekomstverwachtingenheeft Rene de Waal een groot deel van zijn pand maar verhuurd. Ja, huurders willen er wel zitten. Maar hij had best een hogere huur kunnen vragen, zegt hij. Als er maar duidelijkheid was. Boos kan hij er niet meer over worden. Niet meer.

“Ik was eerst wanhopig, maar dat heb ik nu wel weer gehad. Voor de rechtbank zou ik altijd winnen, denk ik, maar dat maakt me dan nog geen winnaar. De gemeente moet gewoon eens spijkers met koppen slaan, in plaats van wethouders wegsturen. Ach, misschien is Grave gewoon niet rijp voor dit soort projecten.”

“Strijdvaardiger is zijn buurman Peter School. Hij heeft een autobedrijf, Svenska genaamd. En dat kan ook wel een likje verf gebruiken, zegt hij. “Ik wil er banden- en aircoservice bij doen. Daar wil ik mijn bedrijf voor herinrichten. Als ik dat doe, krijg ik het drukker. En dan kan ik nu niet aan. Ik kan er niet eens personeel voor vinden. De serieueze jongens die er wat van willen maken, zeggen: “over een paar jaar ben je hier weg, ik ga er geen energie in steken.”
Afgelopen najaar overwoog School een schadeclaim in te dienen bij de gemeente Grave.

“Ik kan geen claim indienen zolang de gemeente niets zegt. Ze zeggen: binnenkort maken we een afspraak voor een gesprek. Maar dat gebeurt maar niet. Na de vakantie ga ik eens kijken hoe ver we zijn.”

Als School terugkomt, is de nieuwe fundering van van een paar deuren verderop door de bebouwing van een nieuwe hal misschien al niet eens meer te zien. In maart brandde daar een bedrijfshal (met een leverancier van speeltoestellen en een handelarr in stallen) compleet af. De hal wordt nu opnieuw opgebouwd. Maar dat heeft allerminst te maken met een rotsvast vertrouwen in de toekomst, zegt eigenaar Harry Peeters. “Niet bouwen was voor mij geen optie. Dan had ik geen geld van de verzekering gekregen. Ja, er worden in de toekomst woningen gebouwd op dit terrein, maar door de economische malaise staat dit deel van het project toch op een laag pitje.”

Afwachten. Dat is ook wat caravanhandelaar en VVD-raadslid Harrie de Greeff doet. Hij wil van zijn zaak een zogenoemd technocentre maken. Een zaak die niet alleen caravans verkoopt, maar ze ook repareert en door een speciale wasstraat haalt. “En daar heb ik meer vierkante meters voor nodig.” Maar ja: hoe zien de plannen voor Wisseveld eruit als ze voor de zoveelste keer zijn aangepast? De Greeff: “Je kunt je voorstellen dat het voor niemand leuk is als we voortdurend met caravans door een woonwijk moeten rijden.”

Afwachten dus. Hoe het verder met de zaken gaat?

Dat moet je de curator vragen, zegt Rene de Waal lachend. Geintje van een gokkastenboer met kiespijn. “Nu heb ik nog een mooie bos haar”, zegt hij. “Maar ik denk dat het grijs en dun is als ik met bouwen mag beginnen.”

Bron: Frank Houtappels; de Gelderlander